Κεφάλαιο 30

31.9K 2.3K 296
                                    

«Και μετά τι έγινε;» ρώτησε ο Άγγελος. Τον είχα καλέσει να έρθει από το σπίτι μου με την ελπίδα να με βοηθήσει ως φίλος αλλά και ως άντρας. 

«Τίποτα. Έφυγε.» του είπα στεναχωρημένη, ενώ ο Άγγελος με κοιτούσε συμπονετικά.

«Που κάνω λάθος;» τον ρώτησα.

«Στο ότι δεν πιστεύεις στον εαυτό σου, ότι είσαι μια γυναίκα πλέον με ανάγκες και πάθη. Είναι φυσιολογικό να ποθείς το αγόρι σου. Καμία δεν γεννήθηκε σύμβολο του σεξ και είμαι σίγουρος πως ο Μάρκος θέλει απλώς εσένα, δεν τον ενδιαφέρει αν ξέρεις ερωτικά κόλπα ή όχι.»

«Φοβάμαι τη σύγκριση, αν είμαι χάλια;» του είπα παραπονιάρικα.
«Σημασία έχει να έχετε χημεία, όλα τα άλλα θα βρουν το δρόμο τους. Μην αγχώνεσαι, θα τα μάθεις όλα σιγά σιγά.»
Σκέφτηκα όσα μου είπε ο Άγγελος και προσπάθησα να βρω την αυτοπεποίθηση μέσα μου. Αντικειμενικά, είχα έναν άνθρωπο δίπλα μου που με θέλει, όπως τον θέλω εγώ. Αν δεν δώσω στον Μάρκο το τριανταφυλλάκι μου, σε ποιον θα το δώσω; Με κάνει να νιώθω ασφάλεια, νιώθω οικειότητα και πάνω από όλα είμαι ερωτευμένη μαζί του.
Ο Άγγελος έφυγε και εγώ έμεινα να κοιτάω τους τέσσερις τοίχους. Ετοιμάστηκα γρήγορα να πάω να βρω τον Μάρκο, θα του ζητούσα συγγνώμη για την απόμακρη στάση μου και πως ήμουν έτοιμη να το προσπαθήσουμε ξανά και ξανά.
Χτύπησα την πόρτα και περίμενα να ανοίξει. Όση ώρα ήμουν απ' έξω καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα, μόνο όταν άνοιξε σταμάτησα να κάνω σαν νευρόσπαστο.

«Πριν μιλήσεις, θέλω να σου πω ότι είμαι μια χαζή, ανασφαλής, που σε θέλει πολύ και είναι διατιθεμένη να δώσω το λουλουδάκι μου στον άνθρωπο που βλέπω και λιώνω.» Άρχισα να μιλάω πριν προλάβει να πει οτιδήποτε αλλά φαινόταν κάπως ξαφνιασμένος.

«Ζωή περιμ-..» προσπάθησε να πει.

«Για να δεις πόσο μετανιωμένη είμαι, ορίστε είμαι έτοιμη να γίνω δική σου εδώ και τώρα.»
Έκατσα σε στάση αστερία και περίμενα αντίδραση. Ο Μάρκος έκρυψε το πρόσωπο του με τα χέρια του. Ξαφνικά είδα ένα κεφάλι να ξεπροβάλει από το σαλόνι. Αυτό ήταν έπαθα επτά εγκεφαλικά.

«Από εδώ Μάριε είναι η Ζωή, η κοπέλα μου. Ζωή ο Μάριος είναι ο προπονητής μου.»

Ο Μάριος σήκωσε το χέρι του και χαιρέτησε διστακτικά. Ε βέβαια φοβήθηκε ο άνθρωπος με αυτά που άκουσε. Πάντως τον Μάριο τον θυμάμαι από όταν μπήκα στο γυμναστήριο και πιστεύω ότι μετά από αυτό θα με θυμάται και αυτός για πολύ καιρό.

«Εγώ να πηγαίνω! Μάρκο δεν έχω κάτι άλλο να σου πω, θα περιμένω απάντηση σου. Χάρηκα για την γνωριμία κορίτσι μου.» είπε ο Μάριος και έφυγε.

Μαντέψτε ποια θα τα ακούσει; Και η καταιγίδα θα πέσει σε 3,2,1...
Ετοίμασα ψυχολογικά τον εαυτό μου για αυτό που επρόκειτο να ακολουθήσει.

«Για το δικό σου καλό θα προσπεράσω αυτό που μόλις έγινε γιατί έχω να σου πω σημαντικά νέα.» είπε σοβαρός.
Έκατσα στον καναπέ ήσυχα ήσυχα, ώστε να μην επιβαρύνω την θέση μου.

«Ο προπονητής μου είπε ότι είχε κάποιες σοβαρές προτάσεις από μεγάλες ομάδες του εξωτερικού. Αν κερδίσω τον τελικό υπογράφω συμβόλαιο με όποια θέλω.»

Έπρεπε να φέρω ομπρέλα. Τελικά έπεσε καταιγίδα.
Δεν λέω με είχε προετοιμάσει για όλο αυτό αλλά δεν ήξερα ότι ήταν τόσο σίγουρο, είχα μια ελπίδα να μην φύγει.

«Αυτά είναι φοβερά νέα! Είμαι πολύ υπερήφανη για σένα!» Στεναχωριόμουν αλλά δεν θα έμπαινα εμπόδιο στο μέλλον του.
Ο Μάρκος με κοίταξε σοβαρά. Δενν έχαψε τον ενθουσιασμό μου.

«Αφού στεναχωριέσαι γιατί δεν το λες;»

«Ποιος στεναχωριέται; Βλέπεις κανέναν να στεναχωριέται; Εγώ δεν βλέπω κανέναν.» είπα με έναν ηλίθιο τόνο. Χωρίς να μιλήσει έκατσε δίπλα μου και με έχωσε στην αγκαλιά του, τα χέρια του χαιδευαν με απαλές κινήσεις τα μαλλιά μου.

«Σταμάτα να υποκρίνεσαι την χαρούμενη.» είπε σχεδόν ψιθυριστά.

«Είμαι χαρούμενη και πολύ υπερήφανη για σένα απλώς με πονάει... Με πονάει πολύ να ξέρω ότι θα είσαι μακρυά και εγώ εδώ.» έλεγα με αναφιλητά. Με άφησε από την αγκαλιά του και με έκανε να τον κοιτάξω.

«Άκου με! Για μένα δεν υπάρχει τίποτα αρκετά μακριά να με κρατήσει από κοντά σου. Μωρό μου, ακόμα και πλανήτη να αλλάξω εσένα θα έχω στο μυαλό μου.»

Με συγκίνησε ο Σατανάς. Δεν κρατήθηκα και άφησα ένα - δύο δάκρυα ανακούφισης.

«Δεν θέλω να κλαις. Σε θέλω δυνατή για να φωνάζεις το όνομα μου από τις κερκίδες στον τελικό.» είπε γελώντας.

Δεν μπόρεσα να αντισταθώ και γέλασα και εγώ μαζί του.

«Ποια νομίζεις ότι θα φωνάζει το όνομα σου με την ντουντούκα και θα κρεμάσει παντού πανό;»

________________________________________________________

#hamo_hamo

Επικίνδυνα Σε Θέλω Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin