Επικίνδυνα Σε Θέλω

Κεφάλαιο 24

Κρυβόμουν πίσω από ένα δέντρο για περίπου τρεις ώρες. Ο Μάρκος δεν έλεγε να βγει από το σπίτι του. Στο δρόμο κυκλοφορούσαν ελάχιστα άτομα, ενώ ένα ζευγάρι σταμάτησε και με κοιτούσε καλά καλά. Λες και δεν είχαν ξαναδεί άνθρωπο με γυαλιά ηλίου και σκουφί αργά το βράδυ. Δεν μπορώ να τους καταλάβω.

Είχα αρχίσει να χάνω την υπομονή μου όταν είδα τον Μάρκο να βγαίνει από το σπίτι του κρατώντας ένα σακίδιο.

«Χα! Σε τσάκωσα τώρα!»  μουρμούρησα καθώς ξεκίνησα να τον ακολουθώ. Ο Μάρκος περπατούσε αρκετά γρήγορα και με το ζόρι κατάφερνα να μην τον χάσω. Είκοσι λεπτά μετά και έφτασε μπροστά σε ένα μεγάλο κτίριο, δεν είχε κάποια επιγραφή αλλά υπήρχαν προβολείς και φώτα.

Με τόσο φως σίγουρα δεν είναι κάτι παράνομο.

Μπήκε από τη πλαϊνή πόρτα του κτιρίου και αφού βεβαιώθηκα ότι πέρασαν κάποια λεπτά άνοιξα προσεκτικά την πόρτα και έσκυψα το κεφάλι μου να δω μέσα. Άνοιξα τα μάτια μου διάπλατα όταν είδα ότι το κτίριο ήταν ένα τεράστιο γυμναστήριο. Στη μέση βρίσκονταν ένα μεγάλο γήπεδο του ρινγκ ενώ διάσπαρτα υπήρχαν όργανα γυμναστικής και σάκοι του μποξ. Με εντυπωσίασε το γεγονός ότι ήταν αρκετά καθαρά και καινούργια, βέβαια άλλο μου ερχόταν στο μυαλό όταν σκεφτόμουν μποξ, ξύλο, αγώνες κτλ. αλλά εντάξει το προσπερνάω.

Αποφάσισα να μπω μέσα τώρα που δεν ήταν κανείς τριγύρω και να βρω τον Μάρκο. Περπατώντας στις μύτες των ποδιών μου προχώρησα προς τα μέσα αλλά δεν πρόλαβα να διανύσω μεγάλη απόσταση καθώς το άνοιγμα μιας πόρτας έκοψε την ροή του αίματος μου. Κοίταξα τριγύρω να βρω κάπου να κρυφτώ και τελικά κατέληξα να κρύβομαι πάλι πίσω από μια τεράστια κολόνα. Εντυπωσιακή κρυψώνα.

Κοίταξα προσεκτικά να δω τι γινόταν και είδα τον Μάρκο με αθλητικά ρούχα και γάντια του μποξ. Μαζί του ήταν ένας άλλος νεαρός με παρόμοια ενδυμασία. Μπήκαν και οι δύο μέσα στο ρινγκ και δεν ξεκίνησαν μέχρι να εμφανιστεί ένας ώριμος άντρας με φόρμα.

«Ξεκινήστε την προπόνηση και όποιος χάσει θα κάτσει να μαζέψει το γυμναστήριο.» είπε ο άντρας.
«Δεν θα σε πονέσω Μάρκο.» είπε ειρωνικά ο άλλος νεαρός. Εκείνη τη στιγμή ήθελα να πεταχτώ και να του τραβήξω ένα χαστούκι που θα το θυμάται.

«Μην είσαι τόσο σίγουρος, Στέφανε. Πρόσεξε στο τέλος μην βάλεις τα κλάματα.» απάντησε ο Μάρκος.

Καλά του τα είπε. Πάντως φαίνονταν να το διασκεδάζουν και να πειράζουν ο ένας τον άλλον. Καθόμουν και κοιτούσα τον Μάρκο να παλεύει και ήταν πράγματι πολύ καλός. Τον έχω ξαναδεί να ρίχνει μπουνιές και να αφήνει ξερό τον οποιοδήποτε αλλά αυτό είναι τελείως διαφορετικό. Είναι τόσο συγκεντρωμένος και φαίνεται να ξέρει πολύ καλά τι κάνει.

Πάλευε τόσο ωραία που ήθελα να βγω να του κάνω κερκίδα.

Η ώρα περνούσε και οι δυο τους δεν έλεγαν να τελειώσουν, είχα αρχίσει να βαριέμαι. Μα καλά δεν κουράστηκαν; Ιδρώτας έσταζε από παντού, μέχρι και εγώ κουράστηκα που τους έβλεπα.

Κάποια στιγμή, ο Μάρκος ρίχνει μια μπουνιά στου Στέφανο που μάλλον δεν την περίμενε γιατί βρέθηκε κάτω με το πρόσωπο. Ο Μάρκος τον βοήθησε να σηκωθεί από κάτω.

«Κάποιος έχει να μαζέψει σήμερα...» του είπε ο Μάρκος γελώντας.

«Ήσουν απλά τυχερός.»

«Αυτό μου το λες κάθε φορά, Στέφανε.»

Ο Μάρκος άφησε τον Στέφανο να μαζέψει και κατευθύνθηκε από κει που είχε βγει νωρίτερα. Έλεγξα να δω αν ο Στέφανος κοιτάει προς τα δω και τον είδα να απομακρύνεται. Ήταν η ευκαιρία μου να ακολουθήσω τον Μάρκο.

Έτρεξα όσο πιο γρήγορα και ήσυχα γινόταν, παρακαλώντας να μην σκοντάψω πουθενά. Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα.

Το θέμα εδώ είναι ότι μπήκα πολύ απότομα γιατί κατάλαβα ότι ήμουν στα αποδυτήρια. Και ο Μάρκος άλλαζε και τον πρόλαβα ένα βήμα πριν κατεβάσει το μπροξεράκι του.

«Ζωή! Τι κάνεις εδώ;!» ρώτησε έκπληκτος. Εγώ από την άλλη είχα κατεβάσει το σκουφί μέχρι την μύτη από τη ντροπή.

«Δεν είμαι η Ζωή. Με μπερδεύεις με μια άλλη.» είπα με βραχνή φωνή και έκανα να φύγω. Το χέρι του άρπαξε την κουκούλα της ζακέτας μου και με έφερε κοντά του. Έβγαλε το σκουφί και τα γυαλιά ηλίου και με έφερε το πρόσωπο του στο ύψος του δικού μου.

«Τζα;» είπα ναζιάρικα.

«Με ακολούθησες;» ρώτησε θυμωμένος.

«Λιγάκι;» απάντησα αμήχανα. Με άφησε και στάθηκε μπροστά μου με σοβαρό ύφος. Σταύρωσε τα χέρια στο στήθος του και περίμενε την εξήγηση μου.

«Αφού δεν μου έλεγες που πηγαίνεις,-για όνομα του Θεού βάλε μια μπλούζα θα παγώσεις- σε ακολούθησα γιατί ανησυχώ για σένα. Ειδικά μετά την συμπεριφορά σου απέναντι στον Άγγελο.»

«Αυτόν τον λιγδιάρη μην τον ξανά αναφέρεις.» είπε καθώς ντυνόταν. Ευτυχώς γιατί δεν θα μπορούσα να συγκεντρωθώ.

«Δεν θα το λύσουμε τώρα αυτό. Αλλά πρέπει να του ζητήσεις ένα συγνώμη για την αγενή συμπεριφορά σου.» Ο Μάρκος με κοίταξε με άγριο βλέμμα.

«Εκτός αν δεν θες, δεν σε πιέζω!» βιάστηκα να πω. «Γιατί δεν μου είπες ότι άρχισες προπονήσεις;» ρώτησα.

«Πάμε να φύγουμε πρώτα από εδώ, μην σε δει κανένας.»

_______________________________________________________________

#hamo_hamo