ထန္စန္းတစ္ေယာက္ အခန္းအတြင္းေခါက္တံု႕ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ေနသည္
"ငါတကယ္ပဲရွဲ႕ယြင္ကိုသ ေဘာက်ေနတာလား ဒါဆိုရွဲ႕ယြင္က ေရာငါ့ကိုသ ေဘာက်လား မက်ဘူးလား "
"ငါဒီေလာက္ေခ်ာတာသူသ ဘာက်မွာပါ ဒါမဲ့ ငါက ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ေလ ငါက ေရာဘာလို႔ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ကိုသ ေဘာက်ေနရတာလည္း"
"တကယ္လို႕သူနဲ႕ငါသာခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားက်ရင္ အ ေဖနဲ႕အ ေမက သ ေဘာတူပါ့မလား ငါတို႔ကိုလိုက္ခြဲရင္ဘယ္လိုလုပ္မလည္း"
"ေနပါဦး ရွဲ႕ယြင္က ငါ့ကိုဖြင့္မ ေျပာေသးဘူးေလ ငါကပဲအရင္စဖြင့္ ေျပာလိုက္ရမလား "
ဝမ္နင္မွာ သူ႕သခင္ေလးကိုႀကည့္ျပီး ေခါင္းေတာင္မူးခ်င္လာသည္
"အာယား စိတ္ပ်က္ဖို႕ေကာင္းလိုက္တာမျဖစ္ေသးပါဘူး ငါရွဲ႕ယြင္ဆီသြားမယ္" ဆိုျပီး ထြက္သြားျပန္ေလသည္
"သခင္ေလးဘယ္သြားမလို႔လဲ"
အခန္းထဲဝင္လာတဲ႕ဝမ္ခ်င္က ေမးေသာ္လည္း ထန္စန္းမ ေျဖအား
"'အားနင္! သခင္ေလးဘယ္သြားတာလည္း"
"သခင္ေလးရွဲ႕ယြင္ဆီ! အာ! မမ သခင္ေလးက တကယ္ပဲသခင္ေလးရွဲ႕ယြင္ကိုသ ေဘာက်ေနတာလား"
"မသိဘူး ဒါမဲ႕ႏွစ္ေယာက္က မျဖစ္သင့္ဘူး"
"ဘာလို႔လဲ ေယာက်္ားခ်င္းမို႔လား က်ေတာ့္အထင္သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က လိုက္ဖက္တယ္"
"ေတာ္စမ္းအားနင္ ေပါက္ကရ ေတြ ေလွ်ာက္မ ေျပာနဲ႕ေတာ့ သြားပန္းပင္ေတြ ေရသြားေလာင္းခ်ည္"
"ဟုတ္မမ"
*****
"ရွဲ႕ယြင္! ရွဲ႕ယြင္"
"သား ထန္စန္း !"
"အာ အ ေဒၚရွဲ႕ယြင္ေရာ"
"အျပင္ခနသြားတယ္"
"ေအာ္"
"သား အ ေရးႀကီးလို႔လား"
"ဟင့္အင္း မႀကီးပါဘူး"
"ေအာ္ ျပန္လာျပီ"
အ ေဒၚရန္ခ်ိဳ၏စကားေႀကာင့္ ထန္စန္းလွည့္ႀကည့္လိုက္သည္ ရွဲ႕ယြင္က သူ႕ကိုျမင္ေတာ့ ေပ်ာ္သြားပံုေပၚသည္
YOU ARE READING
အတၱေႏွာင္ႀကိဳး
Fanfiction"ငါကလြဲျပီးမင္းကိုဘယ္သူမွ မပိုင္ဆိုင္ေစရဘူး ဒါအတၱဆိုလည္း ငါလက္ခံတယ္" ထန္စန္း "မင္းစိတ္ခ် ငါ့ႏွလံုးသားက ထာဝရ မင္းအတြက္ပဲ" ရွဲ႕ယြင္ ဒီတခါ...
