The Love Within

Chapter 1

Tita nandiyan poba si kevin?

Wala siya dito Nisyel kaya pwede ba wag kana babalik sa pamamahay ko! Nakakaasiwa makita pagmumukha mo.

Hindi ko na napigilan ang pagsunod sunod na pagbagsak ng mga luha ko, i know simula pa nun ay ayaw na talaga sakin ng mama ni kevin peron kailangan paba talagang ibagsak ang pinto sa harap ko mismo?

Sabagay sino ba ang magugustuhan ang isang tulad ko? singaling, Manloloko, Walang kwenta at failure na tao maski pag-aaral ko napapabayaan kona.

Dahil sa mga kalokohan ko ito ang napala ko, Everyone hates me now even my family lalo na si kevin na tatlong taon kong boyfriend,

Kasalanan ko to lahat, Kaya deserved ko kung anong nararamdam ko ngayon.

Manloloko ako. Para magkapera nagloko ako, I used to sell online maraming bumibili sakin, i trick them. Natanggap ko ang mga bayad nila pero walang dumating na mga order sa kanila. Natakot ako ng sobra sa mga sinasabi sakin ng mga naloko ko online kaya naghanap ako ng paraan para mabayaran sila lahat, Utang dito. Utang don kabila- kabilang utang. hanggang sa nabaon ako sa utang na nasa point na hindi kuna alam ang gagawen ko.

Some of them sumugod sa bahay para singilin ako kaya lalong nawalan ng tiwala sakin ang pamilya ko, even Kevin leave me dahil sa mga problema kong nadadamay siya dagdag pa ang mga sinasabing panira sakin ng nanay niya,

Napatigil ako sa paglalakad at napatingin sa kalsada, Mamatay kaya ako kapag tumawid ako dito? napatingin ako sa isang malaking tarpaulin na nakalagay sa gilid " Bawal tumawid nakakamatay"

Napailing iling nalang ako, Is this is the answer to all my problems?

Nagpatuloy ako sa paglakad at inalis ang mga negative na naiisip ko, Hindi ako mahina, Hindi ako basta basta susuko lahat ng to malalagpasan ko din ang kahat ng to.

Mas lalo akong nalungkot ng magreklamo ang tiyan ko, kinapa ko ang wallet ko at tinignan kung magkano nalang ang perang natira sakin,

Bente pesos? saan ako dadalhin ng bente ko? Napaupo ako sa gilid ng kalsada at pinagmasdan ang mga dumadaang sasakyan. 19 yrs old palang ako pero parang pasan kona ang buong mundo sa daming problema. I know wala akong ibang dapat sisihan kundi ang sarili ko, Tayo lang naman ang gumagawa ng ikakasira natin. everything that happening to me is all my fault.

Ineng palimos pangkain lang nagulat ako ng may tumabi saking isang matanda, Madungis siya pero wala kang mabahong maamoy sa kaniya, i feel sad again, siguro kung marami akong problema ngayon what more ang mga kagaya nila lolo? walang pamilya at sa kalsada lang nakatira ang tanging kinakabuhay lang ay palilimos, why life is being unfair? life is unfair isn't?

Hindi pa kayo kumakain lo? anong oras na ha. sagot ko

Wait lang lo bibilhan ko kayo ng makakain diyan lang kayo ha, Iniwan ko siya sa inuupuan namin at dumiretso sa bakery na nakita ko, Mas kailangan ni lolo to more than i need this,

Bumili ako ng limang pirasong tinapay na tig dos at isang mineral water at bumalik sa pwesto na inupuan ko, Nakaupo paren si lolo sa iniwanan ko sa kaniya at tinatignan lang ang mga sasakyang dumadaan.

Ito po kumain kayo lo, Pasensya na po yan lang nakayanan ko, Binuksan ko ang tubig at inabot sa kay lolo.

Napakabait mong bata, maswerte ang mga magulang mo sayo tumingin lang to sakin pagtapos uminom ng tubig.

Hindi rin lo, Ang dami kong kasalanan sa kanila at hindi ako naging mabait na anak na katulad ng iniisip ninyo tumingin lang ako sa mga dumadaang sasakyan

Atleast may oras kapa para baguhin ang mga nagawa mong pagkakamali iha, Ako kase wala akong pamilya at nabibilang nalang ang oras ko sa mundo. I'm all alone. Nakita ko ang lungkot sa mga mata ni lolo

Siguro nga lo, pero malabo na ata sa dami kong nagawang kasalanan everyone hates me now. how i wish kung sana mayaman lang kami hindi ako magiging ganito, pera lang naman ang sagot sa lahat lo diba? napatawa siya sa sinabi ko

No, Isn't iha hindi sa lahat ng bagay kayang solusyunan ng pera iha, Pain visible in lolo's eyes, pero para sakin pera lang ang sagot sa lahat.

Ano nga palang pangalan mo iha? tumingin ito sakin at this time nakangiti na ito.

Nishel Cassandra Uy kayo po?

Lo? Teka san napunta yun? lumingon lingon ako sa paligid at wala akong nakitang matanda sa paligid.

Tumayo nalang ako at naisipang umuwe nalang.

Hindi ako natuloy sa pagpasok ng bahay ng may naghagis sakin ng bag ko,

Lumayas kana dito! Wala akong anak na sinungaling na kagaya mo.Kitang kita ko ang galit sa mga mata ng mama ko, Nagsilabasan naman ang mga kapatid ko.

Nalaman ni Kuya Nhikko na hindi mo binayad yung binigay sayong pagbayad sa school si Nikkie ang nagsalita ang bunso saming magkakapatid.

Napatingin ako sa mga kapatid ko at kay mama, bakas sa mga mukha nila ang galit at parang lahat sila ay sang ayon sa kung anong desisyon ni mama.

Right, This is all my fault. Deserved ko to. Hindi ko alam bakit walang luhang bumabagsak sa mga mata ko, dahil ba pagod nako? pagod na pagod nako sa lahat ng bagay.

Nandiyan na ang lahat ng gamit mo at wag na wag kanang mababalik dito, isang malaking kahihiyan ka sa pamilyang ito. Galit na sabi nito bago umalis sa harap ko

Nagmamakaawang tumingin ako kay kuya Nhikko at kay kuya Limuel na pinakaclose ko sa mga kapatid ko ngunit umiling lang ang mga to bago umalis din sa harap ko, Habang ang dalawa kong step sister na sina Nikkie at Cloe ay tinawanan lang ako bago umalis.

Binuhat ko ang bag ko at umalis, Wag kang umiyak Nish kasalanan mo naman lahat yan, Deserved mo ang lahat ng nangyayare sayo ngayon.

Dumiretso ako sa park na lagi kong pinagtatambayan sa tuwing malungkot ako, Tahimik dito at malakas ang simoy ng hangin dahil napapaligiran ang lugar na to ng malalaking puno, Umupo ako at tumingin sa langit.

Mukhang dito ako magpapalipas ng gabi, Humiga ako sa bench at napatingala sa langit, Alasyete na ng gabi kaya kitang kita muna ang mga bituin sa langit at tahimik ang buong paligid, walang ibang tao dito kundi ako.

Sana hindi nalang dumating ang bukas, Hindi ko alam kung saan ako pupunta. May pasok din bukas at mukhang hindi nanaman ako makakapasok. ilang araw nakong hindi nakakapasok ang dami kona rin namissed na class.

Baka hindi nalang ako magpatuloy, Bukod sa wala ng susuporta sakin wala pakong bahay na uuwian. everyone hates me now and hindi kona alam kung anong gagawen ko.

Walang pamilya, Walang kaibigan, walang bahay at walang pera. lahat wala

How unfortunate my life is, Ganun talaga lahat naman kase to kasalanan ko. kaya wala akong choice kundi tanggapin ang lahat ng to, this is all i deserved.

I don't deserved anything more than this.