Wanneer Anne thuiskomt van haar afspraakje met Remco zitten haar ouders en haar broertje Joris al aan tafel voor het avondeten. Anne moet nog bijkomen van haar dagje weg in het park. Ze ploft neer op een stoel zonder haar ouders en haar broertje gedag te zeggen en schept meteen een bord met tomatensoep op. Ze pakt er groot stuk warm stokbrood met kruidenboter bij die ze direct in haar soep doopt, en begint direct met gulzig te eten. Haar ouders kijken beiden vragend haar richting op, maar Anne merkt dit niet eens op. Ze heeft geen behoefte aan vragen van haar ouders. Haar ouders denken hier echter anders over. 'Waar ben je geweest vandaag?', vragen zij. Anne zucht eens diep en antwoord niet, zo hoopt ze duidelijk te laten weten dat ze geen zin heeft in een gesprek. Ze wil normaal kunnen eten zonder gezeur aan haar hoofd. Haar ouders proberen het nog eens met een strengere toon, ze voelt irritatie wanneer haar ouders opnieuw deze vraag stellen: 'Ik was weg met Katja en Jessica naar het strand, dat had ik toch al verteld', snauwt ze.
'Heb je het gezellig gehad?', vragen haar ouders iets meer beheerst.
'Kunnen we niet eerst eten en dan praten?'. Ze klinkt nu nog meer geërgerd dan dat ze eigenlijk al is. Haar ouders lijken hiervan te schrikken. In stilte wordt de maaltijd verder genuttigd. Zelfs Joris lijkt onder de indruk van het hele voorval en is stiller dan ooit tevoren. Zo stil dat je haast een speld zou kunnen horen vallen.
JE LEEST
Een gevaarlijke vriendschap
Non-FictionWanneer voor Anne de plannen voor de zomervakantie in het water lijken te vallen, doordat haar vriendinnen het af laten weten zit er nog maar één ding op. Anne gaat op zoek naar een vriendschap om de zomervakantie mee door te brengen. Online ontmoe...
