Een gevaarlijke vriendschap

Een gevaarlijke vriendschap - deel 16

De zenuwen voor het afspraakje nemen hierdoor alleen maar verder toe. Ze voelt zich totaal niet gesteund. Bovendien heeft ze nog steeds geen idee wat ze zou kunnen verwachten van Remco. Zal hij zijn zoals ze denkt dat hij is? Zal ze hem wel aardig vinden? Is het überhaupt wel een goed idee om af te spreken met een jongen die ze eigenlijk niet kent? Deze en meer vragen spoken door haar hoofd . Ondanks dat alles heeft ze toch wel zin in het afspraakje en ergens vind ze het ook best wel spannend om dit avontuur aan te gaan. Na het douchen, hijst Anne zich in haar favoriete outfit een tuinbroek met daaroverheen een blouse die eigenlijk te groot is voor haar. Haar haren doet ze in een nonchalante staart en dan vind ze dat ze wel klaar is voor haar afspraakje.

Terwijl Anne op de fiets stapt, roept haar moeder haar richting uit dat ze uiterlijk om vijf uur thuis moet zijn voor het avondeten.

"Ik beloof dat ik op tijd thuis ben", roept Anne terug.

"Vergeet niet te bellen als er wat is!", roept moeder nog extra na.

"Jaja", mompelt Anne in zichzelf terwijl ze al bijna aan het einde van het gangetje fietst.

Normaal gesproken was naar het park fietsen slechts dertig minuten, maar nu leek het wel een eeuwigheid te duren voordat ze eindelijk in het park was. Of zou dit komen door al die gedachten die door haar hoofd heen aan het spoken waren? Naarmate ze dichterbij komt, wordt ze steeds zenuwachtiger. Ze voelt hoe haar handen steeds klammer gaan voelen van het zweet en hoe haar hart steeds sneller in haar keel klopt. Wanneer ze aankomt in het park en Remco op de afgesproken plek ziet staan, voelt ze hoe haar verlegenheid de overhand neemt. Ze voelt hoe de warmte over haar wangen streelt. 'Wat is Remco een knappe gozer', denkt ze bij zichzelf. Hij steekt zijn hand op en zwaait naar haar terwijl ze dichterbij komt. Anne voelt hoe haar wangen intens rood kleuren. 'Wat heeft hij prachtige groene ogen', denkt ze zodra ze hem van dichtbij ziet. Verlegen stapt Anne op hem af. Haar hand verdwijnt in de zijne, wanneer hij zichzelf voorstelt. Zijn handen voelen warm en zacht aan en zijn stem: 'Wauw, zo zwoel. Nu ze Remco echt goed aankijkt, realiseert ze zich dat hij er nog knapper uitziet dan dat ze zich zojuist bedacht heeft. Ze voelt hoe haar knieën beginnen te knikken en hoe er iets lijkt te fladderen in haar buik. Het afspraakje zou vast goed verlopen zolang Remco maar niet in de gaten heeft hoe verlegen Anne wel niet is.

Al wandelend door het park blijft het gevoel in haar buik aanwezig. Wat is dat fladderende gevoel toch? Dit afspraakje met deze leuke en knappe jongen lijkt haast wel een droom. En dan zou ze ook nog samen met hem een ijsje gaan eten. Ze vindt dit afspraakje stiekem leuker en spannender dan wat ze bedacht heeft om te doen met haar vriendinnen. Samen met Remco door het park lopen geeft haar een fijn gevoel. Hij heeft volop aandacht voor haar. Ze heeft het idee dat hij haar echt wil leren kennen, hij vraagt de oren van haar kop. Ergens wel schattig, vindt Anne.

'Wat doe je graag in je vrije tijd?'

'Ik rijd paard.'

'Wat heerlijk lijkt me dat. Is het een eigen paard, of een paard op een manege? En hoe heet je paard?'

'Mijn paard staat bij een manege en heet Pien.'

'En je vriendinnen dan?'

Anne moet even slikken voordat ze antwoord geeft op deze vraag. Ze voelt hoe haar ogen beginnen te tranen. Ze wil zich groot houden en doet een poging om niet in huilen uit te barsten. 'Die zie ik wat minder nadat ik naar een andere school gegaan ben.'

'Dat moet vast moeilijk voor je zijn', zegt Remco troostend. Anne knikt zonder een antwoord terug te geven.

Voordat ze er erg in hebben, staan bij een ijstentje. 'Wil je een ijsje?', vraagt Remco. Zonder het antwoord van Anne af te wachten trekt hij zijn portemonnee tevoorschijn en trakteert hij haar op een magnum. Liever had Anne een ander ijsje gewild, maar ze kan toch moeilijk nee zeggen tegen iets wat een ander voor haar betaald heeft. Ze neemt daarom de magnum aan van Remco en bedankt hem vriendelijk. Ze nemen plaats op een bankje om het ijsje op te kunnen eten. Terwijl Anne geniet van haar afspraakje en van haar ijsje, kijkt ze op haar telefoon voor de tijd. Ze heeft nog wel even, het is pas tegen enen. Maar wat kan ze nu nog doen met Remco? Nog een rondje lopen? Eigenlijk heeft ze het park nu al wel gezien. Gelukkig komt Remco met een goed idee. "Heb je misschien zin om samen een stukje scooter te rijden?". Hier kan Anne geen nee op zeggen. Het is een warme dag en het lijkt haar heerlijk om even uit te waaien tijdens een ritje. Terwijl ze samen richting de scooter van Remco lopen, stelt Anne hem nog de nodige vragen. Ze wil hem namelijk echt beter leren kennen. "Werk je al?, Wat voor werk doe je dan?, Heb je vrienden?, Hoe vaak zie je die?".

Remco geeft op deze vragen alleen iets minder uitgebreid antwoord dan wat Anne gehoopt had. 'Misschien is hij wel verlegen en probeert dat te verbergen', bedenkt ze zich. Ze gaat dan ook niet teveel in op de antwoorden die Remco geeft.