Naa me karun sa simbahan kuyog sa akong uyab nga si Chaira,oo nagsimba me kay sakto sab dominggo,pero gipili namo ang gabie kay mao may gusto niya gud.
Akoang gigunitan iyang kamot ug gikumot pag ayo sabay gihalokan.Nilingi siya ug akoa siyang gihalukan sab sa agtang.Mihilak siya ug ni hug sa akoa tapos nihug sab ko pabalik sabay sa pag tahan sa iyaha.
Samtang ka hug ko niya,gapugong sab kos akong gibati kay lagi gusto ko strong ko sa iyang atubangan.
"Sus kining mga bata karun noh hilasan ra kaayo,mag gakos-gakos dre sa simbahan,mao na sayo mga buros kay igat-igat ray nahibaw an",mao ni giingon sa mga nanay nga naa sa amoang likod galingkod.
Nilingi ko sa ilaha ug mitutok,sabay pag lingi kay Chaira kay gigunitan niya akong kamot with teary eyes tas misenyas sya'g pasagdaan nlang daw nako.
Grabe jud ning mga tawo maka judge noh maskin naa na sa simbahan judgmental giyapon kaayo,hinuon muangkon ko nga naa sab koy sala kay dre ko ga show ug actions sa simbahan ug mas pilion nako nga dre kaysa sa laing lugar.
Ana kasi ang doctor nga last day na ni Chaira karun,oo naay siya'y sakit,uncurable iyang sakit ug kini ang iyahang last hangyo sa akoa before siya mamaalam,nga magsimba me.
"Kung pwede lang unta mahal,ihatag nako akong katunga sa akong kinabuhi para lang mabuhi paka,kung pwede lang",sabay tulo sa akong luha.
(Ps.Ganahan jud ko ani nga genre sa story)
WORK OF FICTION||Jane Manunulat
YOU ARE READING
LEFT UNHEARD
RandomThese were the whispers that were left unheard. For her voice were not so loud,so she whispered it and make a progress til anyone who seek it can find it. These will be the new book she bleeds in year 2021.
