The Bestfriend's Help

Κεφάλαιο 7ο

Κ: Μα σου λέω έχει ξεφύγει τελείως άσε με τώρα.

ΚΑ: Τι να σου πω ρε Κέιτ θα δείξει με τον Τζέιμς.

Προχωράμε στον δρόμο μέχρι που σταματάμε κάτω από το σπίτι της Λούσι. Και τότε μου έρχεται φλασιά. Η ΑΦΙΣΑ ΤΟΥ ΤΖΑΣΤΙΝ ΜΠΙΜΠΕΡ.

Κ: Α εμ, Κάιλι εγώ πρέπει να γυρίσω στο σχολείο ξέχασα τα μαθηματικά κάτω από το θρανίο και έχουμε ασκήσεις σ'αγαπώ τα λέμε μετά φιλάκια.

Η Κάιλι με κοίταξε σαν εξωγήινη και δεν την άφησα να απαντήσει αφού έκανα πως γυρίζω στο σχολείο μα όταν είδα πως είχε  εξαφανιστεί από το οπτικό μου πεδίο πήγα σιγά σιγά σαν τον ροζ πάνθηρα προς το σπίτι της Λουσι.

Χτύπησα το θυροτηλέφωνο για να δω αν είναι εκεί και δεν το απάντησε κανένας οπότε προφανώς δεν ήταν. Χτύπησα ένα άλλο θυροτηλέφωνο και λέγοντας πως ήρθα να αφήσω διαφημιστικά η γλυκιά κυριούλα με άφησε να περάσω. Ανέβηκα στο σπίτι της Λουσι και με το τσιμπιδάκι των μαλλιών μου άνοιξα την πόρτα. Την έκλεισα καλά και αφού σιγουρεύτηκα πως δεν ήταν κανένας στο σπίτι της μικρής σουπιάς πήγα στο δωμάτιό της.

Κοιτάω τους τοίχους αλλά αφίσα Τζάστιν Μπίμπερ πουθενά. Αρχίζω να ψάχνω τις ντουλάπες και έχουν ρούχα και εσώρουχα. Ανοίγω τα συρτάρια και βλέπω.... Προφυλακτικά. Εντάξει χρήσιμα δε λέω. Παυσίπονα, κρέμες, καλλυντικά, σέξι εσώρουχα, στυλό, τετράδια, βιβλία, παπούτσια. Νιώθω λες και μπήκα στο δωμάτιο της Μπάρμπι αν εξαιρέσουμε τα προφυλακτικά και τα σέξι εσώρουχα.

Και κάπου εκεί ήρθε το τέλος μου. Ακούω την πόρτα να ανοίγει και τη σπαστική φωνή της Λουσι λίγο πριν ανοίξω το κουτί "κακές αναμνήσεις" Ιου κουκλίτσα μου. Το ανοίγω στα γρήγορα και ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ!  Η ΑΦΙΣΑ ΤΟΥ ΤΖΑΣΤΙΝ ΜΟΥ!

Την παίρνω και κρύβομαι στα γρήγορα κάτω από το κρεβάτι. Ε αυτό σκέφτηκα δε φταίω. Ακούω κάτι πλατσουρίσματα και καταλαβαίνω πως δεν έχει έρθει μόνη της αλλά με αγόρι. Πείτε μου ότι δε θα παρευρεθώ σε live τσόντα! Και κάπου εκεί, ακούγοντας τη φωνή του αγοριού λέω εντάξει. Τελείωσε η ζωή μου. Τζέιμς είσαι αηδιαστικός και χυδαίος.

Τη ρίχνει στο κρεβάτι και συνεχίζουν αυτό που κάνουν. Εγώ προσπάθησα να κλείσω τα αυτιά μου αλλά όλο αυτό δε βοηθούσε. Ουπς. Ένα σουτιέν προσγειώθηκε δίπλα μου. Έλα άνθρωπε μου όμως πόσο γρήγορα παίζει να το ξεκούμπωσες; Εδώ εγώ και κάνω 10 λεπτά.

Κλείνω σφιχτά τα μάτια και τα αυτιά μου και τα νιώθω όλα να ησυχάζουν για λίγο μόνο που τίποτα δεν τελειώνει εδώ αγαπητοί μου. Έχω βάλει στοίχημα με τον εαυτό μου πως αν το κρεβάτι δε σπάσει τώρα πάνω μου θα μου πάρω παγωτό, αν σπάσει δε θα μου πάρω τίποτα γιατί θα με έχει σκοτώσει.