Gizli Sapığım[Anomin Serisi-1]

1.6

1k olmuşuz çok teşekkür ederim destekleriniz için. Yazmaya başlarken yayımlamadan önce hayal ediyordum ama beklemiyordum . Çok sağ olun tüm destekleriniz için 🤍.

Lütfen oy vermeyi ve düşüncelerinizi paylaşmayı unutmayın.

Arkan:

Bir hafta olmuş , okulda ne zaman Alya'yı görsem yönümü değiştiriyordum . Son bir haftadır dalgın olduğumu babam fark etmiş benle konuşmak için odama gelmiş karşılıklı oturuyorduk.

" Eee oğlum anlat artık neyin olduğunu. Annen çok üzülüyor bu haline ben de çok üzülüyorum." diyen babama gözlerimi gözlerine çıkartıp derin bir nefes alıp ağızımı açtım.

" Alya." dediğimde durdum . Kalbim gene sancılanmıştı.

" Ne oldu Alya'ya kötü bir şey mi oldu kıza." dediğinde hızla başımı sağ sola salladım.

" Hayır, Alya bana aşıkmış ." dediğimde gözlerinin kocaman açıldığını gördüğüm. Kısa sürede yaşadığı şokun etkisinden çıkıp bana "Peki sen ne hissediyorsun?" diye sorduğunda gözlerimi kapayıp derin bir çektim. " Bilmiyorum . Alya'yı seviyorum ve ona değer veriyorum ama onun beni sevdiği gibi mi asla bilmiyorum."  dediğimde babam omzumu sıvazlayıp konuşmaya başladı.

" Her insan farklı bir şekilde fark eder karşısındakini sevdiğini. Ben çok acı bir şekilde öğrendim mesela. İyi düşün evlat . Anlamaya çalış, sevmiyorsan da uygun bir dille anlatmaya çalış ." dediğinde başımla onayladım. Biraz daha konuştuktan sonra annem yemek için bizi çağırmış , yemek için mutfağa inmiştik. Yemeğimi yedikten sonra odama gitmiş biraz bilgisayarda vakit geçirdikten sonra uykumun gelmesiyle yatağıma yatmıştım.

Gözlerimi açtığım da yavaşça yattığım yerden kalkarken  mermer bir zeminde yattığımı fark edip hemen kalkıp etrafıma bakınmaya başladım. Burası bir havaalanına benziyordu. Buraya nasıl geldiğimi anlamamıştım. Birden ayaklarımın ürpermesi ile ayaklarıma baktığım da çıplak olduklarını gördüm. Üstelik üstümde yattığım kıyafetlerim vardı. Etrafıma baktığımda hiç kimsenin olmadığını görüp yürümeye başlayıp çıkışı aramaya başladım. Çıkışı bulmuş oraya yönelirken ileride kapıların birinde ayakta dikilen birini görmemle oraya doğru yöneldim. Yaklaştıkça sarışın biri olduğunu görmemle duraksadım. Alya mıydı yoksa... Yutkunup yürümeye devam ettim. Başı bana doğru döndüğünde Alya olduğunu gördüm. Topuz yaptığı  sarı saçları dağılmış, ağlamaktan yeşil gözleri kıpkırmızı olmuştu. Bana bakıp buruk bir şekilde gülümsedikten sonra kapıların  açılmasıyla  başını ağır ağır oraya çevirip yürümeye başlamıştı. Kaşlarımı çattım . Gidiyor muydu ? Buna izin veremezdim. Yürümeye başladığımda kapıdan uzaklaştığımı fark ettim. Kaşlarımı çatıp koşmaya çalıştığım da ayaklarımın olduğu yere yapıştığını fark ettim. Hareket etmeye çalıştıkça iyice ayaklarım gömülüyordu. Alya diye bağırmaya çalıştım ama sesim çıkmıyordu. Biraz daha sesimi çıkarmaya çalıştım ama olmuyordu. 

Birden  her yerin yıkılmasıyla sıçrayarak uyandığımda odam da olduğumu gördüm. Kaşlarımı çatıp saate baktım . Daha üç buçuktu. Aklıma Alya'nın gittiğini görmem gelince kalbimin sızladığını hissettim. Üstümü değiştirip , evden çıkıp Alya'lara doğru sürmeye başladım. Ne olursa olsun Alya'yı kaybedemezdim.