𝐌𝐨𝐫𝐞 | 𝐅𝐞𝐥𝐭𝐜𝐥𝐢𝐟𝐟𝐞

19

Why does it feel like we're missing out?
Like I'm standing behind the door

3 Sene Sonrası;

"Baba! Hayır ama o benimdi!" Tom kollarını göğsünde bağlamış oğluna baktıktan sonra kendisi de onu taklit ederek kollarını bağladı. "Hayır, benimdi."

"O küçük ama! Sana olmaz ki baba."

"Olur canım neden olmasın?"

"Sen büyüksün baba!"

"Siz hala hazırlanmadınız mı?" Daniel yaslandığı kapıdan ikisine gülümseyince Tom'la ikisi hemen aynı anda ona baktı. Sonra yakalandıkları için gergince gülümsediler. Onların bu kadar benzemesi Daniel'ın içini ısıtıyordu.

"Hazırlandık baba."

"Hazırlandık hayatım."

"Demek hazırlandınız? Neden pijamalarınız var o zaman hala?" Daniel onaylamaz bir şekilde başını iki yana salladıktan sonra yanlarına gelip oğlunu kucağına aldı. Peter hemen babasının boynuna sarılmış, başını Daniel'ın omzuna yaslamıştı. Bu tatlı hareketiyle de Daniel'dan bir öpücük kazanmıştı. Tom ise gözlerini kısmış ona imayla gülümseyen oğluna bakıyordu.

"Babam benim yeşil kazağımı almış." diye mırıldanınca Daniel inanamıyormuş gibi Tom'a baktı. Tom'un ise bu büyük ihanet karşısında şaşkınlıktan ağzı açık kalmıştı. "Bu çocuğa yalan söylemeyi ben öğretmiş olamam."

Daniel onun haline gülümsedikten sonra eşinin yanağına ufak bir öpücük bırakıp "Hazırlan hadi." diye fısıldadı. Bugün arkadaşlarıyla buluşacaklardı. Tom onu ikiletmeden öpücüğün etkisiyle gülümseyerek odadan çıkınca Daniel da oğullarını yatağın üstüne oturtup kıyafetlerini değiştirmeye başladı.

Peter şu an yasal olarak onların oğluydu, iki gün önce sekiz yaşına girmişti. Daniel'ın annesi ve Tom'un babası ona bayılıyordu. Diğer aile üyelerinin ise çocuktan haberleri bile yoktu, görüşmüyorlardı. Yani hayatları sonunda hayal edemeyecekleri kadar güzeldi.

"Yeşili mi giymek istiyorsun?" Daniel cevabını bilse bile oğlunun yeşil kazağı söz konusu olunca gözlerinin parıldamasını çok seviyordu, bu yüzden soruyordu. "Evet baba. Giyebilir miyim?"

"Giyebilirsin bebeğim." Daniel oğlunun alnından öptükten sonra yeşil kazağını da giydirince çocuk mutlulukla babasına sarıldı. Beraber Tom'un yanına indiklerinde Tom babasıyla konuşmasını yeni bitirmişti.

"Yarın misafirlerimiz var." deyip gülümseyince Daniel oğullarının ceketini giydirirken ona baktı. "Annemler mi?" diye sorunca da Peter hevesle diğer babasına döndü. "Dedem de gelecek mi baba?"

"Gelecek tabii." Tom oğlunun kıvırcık saçlarını karıştırıp ikisine kapıyı açınca Daniel oğlunun elinden tutup dışarı çıktı. Tom da kapıyı kitledikten sonra kolunu eşinin beline sarınca arabaya doğru ilerlediler.

Tüm araba yolculukları Peter ve Daniel'ın saçma bir şarkıyı gülerek söylemesiyle geçmişti. Tom da onlara gülümseyip durmuştu, eşini de oğlunu da böyle mutlu görmek ona tarif edilemeyecek bir mutluluk hissi yaşatıyordu.

Geldikleri gibi de Peter ona bayılan dört kişiye doğru koşturmuştu. Louis onu yakalayıp havaya kaldırınca da kıkırdadı. Louis onu salladığından kıvırcık saçları iki yana savrulup duruyordu. "Bu çocuğun ebeveynleri siz olmazsınız." Louis çocuğun yanağından öpüp evli çifte dönünce ikisi de anlamıyormuş gibi ona baktılar.