𝙎𝙬𝙚𝙚𝙩 𝘼𝙙𝙙𝙞𝙘𝙩𝙞𝙤𝙣 [R.Sukuna]

°prologue°

Hi, nasılsınız? Yeni bir çeviriye başladım. Elimden geldiğince düzgün çevirmeye çalışacağım. Umarım beğenirsiniz.

—𝙋𝙍𝙊𝙇𝙊𝙂𝙐𝙀—

"Farklı olman gerekiyordu. Harika olman gerekiyordu. Her şeyi bilen bir kız olman gerekiyordu."

Bir nefes. Bir iç çekiş.

"Ve yine buradasın. Bir başarısızlık. Bir hata. Yanlış yaptığım bir şey."

Bir nefes daha.

Bir silah. Bir bıçak. Bir lanet. Başka bir iç çekiş. Kadına bir bakış. Aynaya bir bakış. Önündeki küçük kıza bir bakış.

O babaydı.

Bütün bu kötü şeyleri söyleyen bir baba.

Annesinin onu suçlayabileceğinden değil. O da aynı şekilde düşünüyordu.

Küçük kızın onu suçlayabileceğinden değil.
Onu kimin doğurduğunu seçemezdi, bu yüzden onun gibi bir hata yaptıkları için onlar adına üzüldü.

"Bana bir iyilik yapıp ortadan kaybolur musun?"

Küçük kız yapmadı. Hep kaldı. Doğrusu gidecek başka yeri olmadığı için. Bir yetimhane? Hayır. Sokaklar? Kesinlikle hayır. Bir arkadaşın evi mi? Hayır... olduğundan daha fazla yük olmak istemedi.

Ve küçük kız için günler böyle geçti, ta ki sonunda gerçekten kaybolduğu gün gelene kadar.

.

.
.

Bulutlu bir gündü.Gri. Tek renkli. ölümcül.

Küçük kız arkada otururken ebeveynler ön koltuklara oturdu. Elleri kucağında. Sessiz. sessiz. Hareket etmeden.

Daha sonra araba durdu. durdu. durdu. Annesinin kapısı hızla açıldı. Koltuk tokası, dışarı sürüklenirken çözüldü.

Bir kasabadaydılar. Küçük bir kasabada.

Ve küçük kız bir şey söyleyemeden yere fırlatıldı. Dirsekleri ve dizleri kaldırıma sürtünüyordu.

Sonra araba geldiği gibi çabucak gitti ve küçük kız onlar adına sevindi. Çünkü sonunda bir hatadan kurtuldular.

Ama...

Bunun yerine hatayı silmek daha kolay olmaz mıydı?

"Sen-sen iyi misin?"

Ve küçük kız döndüğünde, kendi yaşındaki bir erkeğin ona doğru koştuğunu gördü.Bir parkın yanında kenara atıldığını fark etti. Şans eseri, her şeye tanık olan başka biri oradaydı.

"Hayır, ben asla iyi değilim."

Daima doğruyu söylüyorsan bu kelimeler her zaman basittir.

Çocuk ona yardım ederken dudaklarını ısırdı. Bakışları arabanın hızla gittiği yere bakıyordu.

"Ben Itadori Yūji, uhm ... büyükbabam gelene kadar benimle kalabilirsin..."

Sonra, bir kez olsun gülümsedi ve tek renkli gün sanki renklerle doldu.

"Ben Y/n."

—𝘽𝙊̈𝙇𝙐̈𝙈 𝙎𝙊𝙉𝙐—

°Love you guys :]