𝙎𝙬𝙚𝙚𝙩 𝘼𝙙𝙙𝙞𝙘𝙩𝙞𝙤𝙣 [R.Sukuna]

°twenty-two°

-𝙏𝙒𝙀𝙉𝙏𝙔 𝙏𝙒𝙊-

Yūji'nin vücudunu çoktan geri almış olması gerekiyordu.

"Eh, ne biliyorsun? Senin tekniğini aşmış gibiyim..." dedi Y/n.

"Hala bana bu tekniğin ne olduğunu söyleme zahmetine bile girmedin."

Sukuna elini saçlarının arasından geçirdi. O saçlarını geriye atarken Y/n onu izliyordu.

"Kişinin alanını kesin olarak ruha odaklanarak parçalama ve yok etme tekniği. Yine de bazı gereksinimler var..."

Sukuna boştaki eliyle Y/n'in boğazını tutmak için uzandı. Dürüst olmak gerekirse, ikisi arasındaki güç farkı komik bile değildi.

"İlk olarak, kullanıcının eski kitaplar hakkında bilgi sahibi olması gerekiyor. İkincisi, bir tür duygusal travma geçirmiş olması gerekiyor. Üçüncüsü, doğması gerekiyor...peki...üçüncü koşul önemli değil. Dördüncü-"

"Bütün duyduğum bla, bla, bla, bla. Sadece konuya gel."

Y/n'nin kendi tekniğine olan ilgisi düşüktü. Sadece o an ne hissedeceğini bilmiyordu. Özellikle birkaç dakika önce içindeki bütün hislerini döktüğü için. Başka bir deyişle, hala kendinden nefret ediyordu. Sukuna'nın beyni ne yapması gerektiği üzerinde çalışıyordu. Y/n'i öldürmek muhtemelen daha kolay olurdu. Muhtemelen en iyisi olurdu, ama... bu teknik tekrar ortaya çıkmayalı yıllar olmuştu. Ve bir daha görürse kullanacağına dair kendi kendine bir şekilde söz vermişti.

Ne yapmalı, ne yapmalı, ne yapmalı.

Siktir et. Onu daha sonra da kullanabilirim.

Bir yumruk oluşturdu, kolunu kendine geri çekti. Sadece bayılt onu, kafasını koparma.

"Hey, Sukuna."

Sukuna gözlerini kıstı.

"Sen...belki...az önce söylediklerimden herhangi birini duydun mu?"

"Ne? Kendinden ne kadar nefret ettiğini mii?"

Y/n kıkırdayarak "Evet, onu." dedi.

Sukuna'nın yumruğu biraz gevşedi. Yüz hatlarına keyifli bir ifade yerleşti.

"Bunu neden umursayayım? Kaçmadığın sürece, sadece daha sonra kullanacağım bir araçsın. Hadi ama. Daha çok çabala."

Heh, ailesi de aynı şeyi söylerdi.

"Daha çok çabala mı? Sukuna...Ben, şüphesiz, bunu yapamayacak kişiyim. O yüzden, üzgünüm. Ama bunun için yanlış kişiyi seçtin."

"O zaman her şeye veda et, kadın."

"Yine bu kadın şeyi mi? Efendim, ben sarhoş götlere vurmak için yapılmış bir Gucci tasarım el çantasıyım, yoksa bunu unuttun mu?"

"Tch, ne kadar sinir bozucu. Sanırım o zaman seni mükemmel aletim yapmam gerekecek, çünkü ailen çok değersizdi."

Y/n bunun olmasını gerçekten istemiyordu. Bunun yerine uyumayı tercih ederdi.

.
.
.

Yūji, az önce ne olduğunu anlayamadı. Sukuna'yı serbest bırakmak istememişti. Ama... Y/n'nin kendisi hakkında söylediği tüm o şeyleri duyduğunda.

Kafası karıştı.

Gerçekten kendisi hakkında böyle mi düşünüyordu?

Y/n bundan çok daha değerliydi.

Yine de, tüm bu incitici şeylerden sonra, içinde bir şeylerin değiştiğini hissetti. Sanki zorla dinlendiriliyormuş gibiydi. Sanki biri aklını ve kalbini tutuyor ve onu boğuyordu.

Y/n neredeyse konuşmayı bitirdiğinde böyle hissetti ve o zaman Sukuna'nın alaycı kahkahasını duydu.

"Kontrolünün olmaması ne yazık. Gerçekten lanet olası bir utanç. Ama tabii ki, Y/n bu durumda olduğu sürece...hiçbir zaman kontrolün olmayacak."

Sukuna'nın ona söylediği buydu. Gerçekten kafa karıştırıcıydı. Bununla ne demek istemişti? Y/n yüzünden miydi? Bir şekilde o mu Sukuna'yı istemeden dışarı çıkarmıştı?

Bunun anlamı neydi?

Ve bilinci bir kez daha gitti. Bedeni hiçlik içinde yüzüyor gibiydi.

.
.
.

"Bu yüzden direnme kadın. Bundan kaçamayacaksın. Yeteneğin sonsuza kadar benim lehime kullanılıyor olacak."

Y/n gerçekten anlamıyordu. Ama yine de ağzını kapalı tutmaya çalıştı.

Duyguları ve kendinden nefret etmesi önemli değildi ve yine de... işte buradaydı.

Sahip olduğunu bilmediği tatlı bir bağımlılık yapıyordu.

-𝘽𝙊̈𝙇𝙐̈𝙈 𝙎𝙊𝙉𝙐-

°Uzun bir aradan sonra sonunda bölüm geldi, umarım kitabı unutmamışsınızdır mqkwkkwkwkqkkw

°Yazım yada çeviri hatam varsa üzgünüm ve oy vermeyi unutmayın >.<

°Sizi seviyorum, kendinize iyi bakın bye♡♡♡