Hell Is Other People 2

8.

Siedząc na krześle w białym korytarzu, Yoon Jongwoo myślał o wszystkim, jednak nie mógł skupić na niczym uwagi. Nie dość, że stresował się konsekwencjami uderzenia  tamtego mężczyzny , to miał jeszcze przed sobą spotkanie popołudniu. Nie mógł go przełożyć oraz bardzo się obawiał, że zrobi z siebie idiotę. Menadżer, którego kojarzył sprzed wypadku, wszystko mu wytłumaczył, a jednak chłopak dalej miał pewne obawy. Jedno pytanie cały czas go nawiedzało i nie dawało mu spokoju. Jak ma opowiedzieć o bohaterach lub jakiś wydarzeniach z jego pierwszych książek, jak nie pamiętał, że je napisał?! Książkę napisaną przed wypadkiem i jeszcze kilka innych z lekkim trudem przeczytał, jednak wszystkich nie zdążył. Yoon z menadżerem, postanowił przyznać się o jego wypadku, uczestniczącym osobom oraz fanom. Jongwoo miał nadzieję, że zrozumieją jego zaniki pamięci. Uświadomił sobie, że zaraz ma kolejne spotkanie dlatego szybko powtórzył informacje o sobie, które powinien powiedzieć.  Po dłuższej chwili, z pomieszczenia naprzeciwko wyszedł niski blondyn. Wyglądał na około dwadzieścia lat, a po jego twarzy Yoon domyślił się, że rozmowa nie poszła dobrze. Odprowadził go wzrokiem i wrócił do swoich myśli. 
                              ***

Gdy Jongwoo wyszedł z budynku poszedł na przystanek. Było za daleko by iść więc postanowił poczekać na pojazd. Wyjął z torby słuchawki i puścił ulubioną playlistę. Przyglądał się ludziom oraz jadącym samochodom. Czasami tęsknił za miastem w którym dorastał, lecz był już dorosły i chciał zrobić coś w życiu z czego będzie dumny i do czego dążył przez te lata. Jedną rzeczą z tych marzeń było zostanie pisarzem znanym w całym kraju. Był szczęśliwy, że dostał tą pracę jednak dalej miał wątpliwości czy jest ona dobra i czy ona sam się nadaje i zdoła utrzymać się na tym stanowisku. Po kilkunastu minutach, dłużących się w nieskończoność podjechał autobus na którego Yoon czekał. Gdy zajął miejsce przy oknie, zauważył jego dziewczynę z jakimś chłopakiem idących i trzymających się za rękę. Myślał że zaraz tam pójdzie i wszystko wyjaśni bo bardzo mu się to nie podobało. Wstał jednak mocne szarpnięcie autobusu spowodowało że boleśnie uderzył w krzesło. Samochód ruszył i Yoon tylko zobaczył oddalającą się parę. Bardzo zdenerwowany chciał do niej zadzwonić, ale dziewczyna zawsze mogła skłamać, że to nie ją widział, dlatego postanowił wyjaśnić to gdy wróci z spotkania. Założył słuchawki które mu wypadły i usłyszał piosenkę zespołu Nct. Oparł głowę o szybę jednak w pewnym momencie myślał że zaraz jego głowa odpadnie z powodu mocnych wibracji. Dlatego oparł ją o oparcie i przymknął oczy. Od czasu do czasu zerkał przez okno czy jest na miejscu. W końcu, jego oczom ukazał się duży budynynek. Kojarzył go ponieważ już tu był. Po wyjściu z autobusu skierował sie w kierunku sklepu. Potrzebował kofeiny po tym jak prawie się uśpił w busie. Zauważył w zasięgu wzroku sklep i skierował się w jego kierunku. Gdy podszedł do półek z napojami, chwycił za pierwszą lepszą kawę i poszedł do kasy. Wyjmując pieniądze poczuł, że jest obserwowany. Szybko spojrzał przez szyby jednak nikogo nie zdążył zauważyć, gdyż sprzedawca upomniał go, że jest za nim kilka osób czekających i trochę już zniecierpliwionych. Yoon szybko zapłacił i wyszedł z budynku. Po kilku minutach postanowił powoli kierować się na spotkanie. Kawa była bardzo gorzka jednak nie chciał usnąć w czasie wykładu. Przed wejściem do ogromnego i szklanego budynku, jeszcze raz się rozejrzał, lecz nikogo nie zobaczył. Nie był pewny czy cieszyć się z tego czy raczej tym przejmować. Po pewnym czasie dostrzegł mężczyznę, który wszystkim się zajmował i z którym rozmawiał kilka dni temu. Był to czterdziestoletni facet z okularami oraz uśmiechem na który leciało wiele kobiet. Odzież cała do siebie pasowała i chociaż nie była kupiona z najdroższego lub najbardziej popularnego sklepu to nadal dodawala szykowności i elegancji. Gdy Yoon został zauważony, od razu został otoczony przez menager'a ramieniem.