I WALK around the entire roof deck while Im holding my dslr camera. Gusto ko sanang mag karoon ng litrato sa may tabi ng anchor, pero wala namang kukuha sakin ng picture.
Sinabit ko nalang yung camera sa leeg ko saka napabuntong hininga, kapag ganto ang sitwasyon, nakakalungkot talaga.Lumapit nalang ako para mas lalo kong makita ang dagat, hindi ko alam kung nasan parte na kami ng karagatan. Well Im sure naman na kahit sinong ordinaryong tao ay hindi ma dedetermined kung nasaan na kami. Except sa mga expert.
Tinuon ko yung dalwa kong kamay sa may railing at pinagmasdan ko ang mga alon. Hindi mo mapapansin ang ingay ng barko at ng mga tao, dahil ang sarap pakinggan ng tunog ng alon. I closed my eyes then looked up at sinalubong ko yung hangin. And I smiled once the wind touched my skin. But my smiled faded when I remembered what happened the other day.
Naiinis ako pag naaalala ko yun. It's fine with me naman kahit hindi na nya ko binalikan ng araw na umalis sya sa suite ko. But the next day akala ko pupuntahan man lang nya ko. But he didn't show up. That's why umalis ako nun and I tried to find him. Tapos ng makita ko sya I really called him, malakas naman ang boses ko nun pero di nya ko pinansin. And then biglang may lumapit sa kanyang babae at hinalikan sya nito. He even held the face of that girl. Kaya ng makita ko yun bumalik na ko sa suite ko. At hindi ko alam kung bat ako umiiyak. I was crying for a goddamn whole day. And that day nakapag isip isip ako.
He's not a nice person. He is a womanizer, a playboy, a heartbreaker and dumb ass, just like the boys on the books that I read. Masasaktan lang ako nito.
And I hate him. I shouldn't like him.
But he was my first, hindi ko dapat hinayaan na may mangyari samin ng ganung kabilis.
"Hello Miss.!" may nag salita sa gilid ko, I didn't know him, he is wearing a uniform. Ship staff I guess. Nakangiti sya sakin at masasabi ko may itsura naman ito.
"Hello." I smiled at him.
"Im Justine.!" pag papakilala nito tas inabot nya sakin yung kamay nya. Okay wala namang masamang makipag kilala.
"I'm...... Bria." I smiled then i took his hand and shake, mabilis lang din yun at kinuha ko na yung kamay ko. I think mas better kung Bria ang gagamitin nya para makipag kilala.
Naalala ko naman ng nag pakilala sakin si Captain. Pinilig ko ang ulo ko at pilit winawaksi sya sa isip ko.
"Ayos ka lang Bria?" concern nitong tanong.
"Yup! I'm fine." pinasigla ko yung boses ko. "Ano nga pala job mo dito?" tanong ko.
"I'm a maitre'd here. " sagot nito, napatango naman ako kahit hindi ko alam ang trabahong yun.
"So how much did you earn.?" curious kong tanong, na nag patawa naman dito. Im sure na malaki ang sinesweldo ng mga seaferer.
"How much do you think?" Balik tanong nito.
"100k?" I frowned.
I saw him pressed his lips together. "Lower."
"If it's not a hundred then it must be 80. Right?" I ask curiously.
"Closer." Muling iling nito.
Mababa pa? Parang lugi na ang mga ito sa sinesweldo ah.
"Seriously? Mababa pa sa 80? Duh! Life and death kaya ang work nyo. Hindi ata kayo pinapasweldo ng tama." I said it in serious tone.
BINABASA MO ANG
Seafarer Escapade 1: Leander Vincente Lozano - Completed (SPG)
Roman d'amour⚠️WARNING : R18/SPG⚠️ READ AT YOUR OWN RISK...