Selam papatyam.
Beni yanında göremediğinden korkmuşsundur diye yazma gereği duyuyorum.
Özür dilerim, bir kere olsun cesaret edemediğim için, boş cümlelerim için, özür dilerim özür dilediğim için.
Sen gece uyurken ben uyuyamadım, sanırım bir kabus yaşadığımı sandım, balkona çıktım, şehrin sessizliği ve geleceğin sensizliği ürkütüyordu beni , sokaklar ıpıssız, kirlenmiş kaldırımlar arkadaşım oldu bu gece.
Başta her şeyi kolay sanmıştım ama bilmezdim bu kadar zor geleceğini, ne bileyim içimde tuhaf bir tembellik , tuhaf bir sorumsuzluk var.
Her defasında özgür hissetmeye çalışıyorum, neden yaptığımı dahi bilemiyorum, sadece seni çok seviyorum ve bundan korkuyorum.
Şu an o kadar gülüyorum ki bu duruma bilemezsin, muhtemelen dayanamam yokluğuna resimlerine dalarım, yapacağım tek şey bu olsa gerek, sana anlatmak istediğim onca şeyin altında eziliyormuş gibi bir yorgunluk var üzerimde, anlatmak isteyip te anlatamadığım o anılar gizleniyor bir yerlerde ve delirtiyor her seferinde.
Üzgünüm papatyam bunu yapamam, ben sana çare olamam, sabahları uyandırıp öpemem, aşkına ortak olamam, ben bunu başaramam.
Tanıdığım en güzel kadınsın sen, en çok sevdiğim, en çok değer verdiğim, en güzel zamanlarım senle oldu, senle tattım yaşamın hissini, bu çok zor biliyorum, katlanılması zor, alışması zor, unutması çok çok zor.
Katlanacağım, alışacağım ama unutmayacağım, derdim seni unutmak değil, sadece gülmek istemiyorum yaralarımı ardımda bırakmadan.
Kendine iyi bakmanı diliyorum, bu hoş olmadı biliyorum, sakın üzülme, beni de unutma lütfen, seni sevmeyi özleyeceğim papatyam, şimdi gidiyorum, kim bilir belki başka bir şehirde başka zamanlarda severiz birbirimizi.
Seni seviyorum papatyam, affet beni. 🌙🍷
