Merhaba hayatım ,
Hayatım diyorum çünkü kendimi buna adadım , sana bağlandım, seninle var olmayı göze aldım.
Şu an rutubet kokan bir odada eski bir sandalyede oturuyor olabilirim , bu benim elimden hiçbir şey alamıyor , kalbimde hâlâ seninle mutlu olabilmenin ümidi var , beni şu an hiçbir şey dağıtmıyor.
Bazen üzülüyorum , sandalyemin bir ayağını kırıp yere düşmeyi diliyorum ama senin varlığın beni ayakta tutuyor, savaş diyor , seni seviyorum , seni çok seviyorum , bunu her gün kaç defa dile getiriyorum bilmiyorum .
Hayalin güç veriyor sadece , o kadar da güçlü değilim zaten , bir akşam seni düşünüyorum, seninle olabileceğimi , elini tutabileceğimi , sana aşkımı anlatabileceğimi...
Bir gün yolda yürürken seni gördüm uzaktan , hiçbir şey bozamamıştı güzelliğini , o an anladım gerçekten seni ne denli sevdiğimi , sana bir ömür yenildiğimi.
Yani ne diyebilirim ki , sabaha kadar yazasım var sana , yetmez ki hiçbir şey bu anlamlı satırlara .
Her gece kafamı o yastığa gömdüğümde " belki olur " diyorum , her gece " korkma , hiçbir şekilde onu sevmekten korkma , yanılmıyorsun , onu sevdiğini biliyorsun , bundan sakın korkma."
Korkmuyorum ;
Seni sevmekten , seni düşünmekten , seninle salıncakta sallanmaktan korkmuyorum.
Düşünsene ;
Evimizin bahçesinde çiçekleri suladığımızı , doyasıya sarıldığımızı , birbirimize şiirler yazdığımızı , düşünsene kimseye boyun eğmeyen taştan sert sevdamızı.
Kim bilir belki sen de seversin beni , sen de özlersin benim gibi , hiç kimseyi seni sevdiğim gibi sevmedim , bu kadar güzel bakmadım , sen başıma gelen en belâlı şey , kendimi seni sevmekten alıkoyamıyorum , seni çok ama çok seviyorum.
