Your Blood is Mine

Free From Him

CHAPTER 14

Sarah Collorado’s POV

“..Here’s your coffee Sir, have a great day, hope to see you again..”…pagpapa-alam ko sa customer pagkatapos ma ibigay sa kanya ang inorder nitong café latte.

“..Thanks..”..he smile at umalis na , obvious na late na ito sa trabaho.

Wala na namang customer,pag ganitong wala na naman akong magawa ay naiisip ko siya. Halos dalawang buwan na ang nakakalipas ng tuluyan na niya akong pinakawalan sa mansion niya. Nagpapasalamat ako sa Diyos at heto parin ako binigyan ng pagkakataon na mabuhay ng normal ulit, na walang nag babanta sa buhay ko pero hindi ako masaya. Naaalala ko siya, ang luha na nakita ko sa mukha niya ng sinabi niya sa aking pakakawalan na niya ako. Bakit siya nasasaktan, mahalaga naba ako sa kanya at bakit ko siya iniisip palagi, na mimiss ko ba siya.

“..Sarah, mag breakfast ka muna,ako muna ang papalit sayo dito sandali, wala rin namang halos customer..”..si Judy, kaibigan ko at malaki ang utang na loob ko sa kanya,siya lang naman ang tumulong sa akin para makapasok sa trabahong ito.

Pagkatapos ng nangyari sa buhay ko sa piling ni Paolo ay hindi na ako makabalik sa trabaho,hindi ko rin masabi sa employer ko ang dahilan ng pagkawala ko at hindi man lang nagpaalam sa kanya.Alam kong walang maniniwala sa akin kaya hindi na ako nag pumilit.

Mabuti nalang at nakilala ko si Judy,siya ang tumira sa maliit na kwartong ni rerentahan ko simula ng hindi na ako mahagilap ng landlady ko. Dahil wala akong mapuntahan, kinausap ko siya na wala akong matitirhan at wala akong pera para maghanap ng ibang matitirhan,sa kabutihan ng puso nito ay pumayag ito. Nag tanong ito sa akin kung anong nangyari kung bakit ako umalis ng walang paalam,nagsinungaling ako dahil hindi siya maniniwala sa totoo kong rason,sinabi kong may importante lang akong inasikaso at naniwala naman ito, hindi na nagtanong pa.

“..Salamat Judy,pangako sandali lang ako..”..ngumiti ako sa kanya,ganun din ito sa akin at nag madali na akong pumunta sa likod para kumain.

Pagkatapos ng sampong minuto ay bumalik na ako sa counter area at bumalik sa trabaho ko. Tinignan ko ang orasan, mag aalas diyes na ng umaga. Kaunti lang ang customer ngayon,pero hindi naman palaging puno ang shop, we only serve different kinds of coffee and pastries kaya ang mga tao na pumupunta dito ay nag papalipas lamang ng oras.

“..Good morning Sir, welcome to “ Heaven Sin”..”..tama heaven sin ang name ng shop na ito, napaka weird.

Tiningnan ko ang papalapit na customer, he enter alone with his business suit and black eyeglass, he look familiar di ko lang matandaan.

“..What do you want to drink for today Sir?..”..tanong ko sa kanya ng makalapit na ito sa harap ko.

He give me a smile, showing his perfect teeth and ngumiti rin ako sa kanya gaya ng palagi kong ginagawa sa iba ko pang customer.

“..Do you have a red coffee?..”…nakangisi ito,nagbibiro ba ito, kailan man hindi pa ako nakakita ng red coffe.

“..I’m sorry Sir but we don’t have that kind of coffee..”…I apologize to him kahit na alam kong walang coffee na ganun, customers always right.

“..Of course you don’t have, it doesn’t exist..”..baliw ba ito or nag titrip lang.

Hindi ako nag salita at ngumiti pa rin. Nag hintay lang na magsalita siya ulit. He lean on the counter table still facing me, he take off his eyeglass and then finally I remember him.

“..Wow, I am surprise you’re still alive Sarah..”…si Davis, ang bampirang minsan kong nakita sa shop kung saan kami namili ng mga gamit ko sa trabaho with Paolo, sa pagpapakita niya naalala ko na naman si Paolo at na realize ko rin na I am facing another Vampire now.