အချိန်တွေဟာ တစ်ဖြည်းဖြည်း ကုန်ဆုံးလာခဲ့တယ် ခုဆို ငယ် ထယ်ယောင်းအိမ်ပေါ် ရောက်နေတာ တစ်လပင်ပြည့်တော့မည် တစ်ရက်ထက်တစ်ရက် ချစ်စရာကောင်းပြီး ရစ်တတ်လာတဲ့ ငယ် ထယ်ယောင်းကလည်း သူငယ့်အပေါ် သူစိမ်းဆိုတာထက် ပိုတယ်ဆိုတာ
လက်ခံလာတယ်" ဒယ်ဒီ~ "
ဒီနေ့ရုံးပိတ်ရက်ဖြစ်တာကြောင့် ငယ့်ကို အပြင်လျှောက်လည်ကြမယ်လို့ ပြောထားတာ တော်တော်လည်တဲ့ ကလေး မနက်စောစော
အနားကနေ မခွာ ခေါ်နေပြန်" ငယ်ရယ် ဒယ်ဒီ ခဏအိပ်ပါရစေ "
" ဟွန့်..ဒယ်ဒီဘဲ အပြင် လိုက်ပို့မယ်ပြောပြီတော့ ငယ့်ကို မချစ်တော့ဘူးလား ဒယ်ဒီ "
မချစ်တော့ဘူးလား ဆိုတာ သူ့ရဲ့ လက်သုံးစကားလို ဖြစ်နေပြီ လိုချင်တာမရရင် မချစ်တော့ဘူးလား ဆိုပြီး ရစ်တတ်တဲ့ စွကလေးလေး ထုထည့်လိုက်ရ
" ချစ်ပါတယ်ဗျ အဲ့လို နှုတ်ခမ်းကြီး
စူမထားပါနဲ့ ချစ်ဆုံးလေးရယ် "" အဲ့ဆို ထတော့ "
" ထပြီ ထပြီ ငယ်လည်း အဝတ်အစား
လဲတော့ "" ဟုတ် ဒယ်ဒီ မွမွယူ (~ ̄³ ̄)~ "
~ ပြွတ် ပြွတ် ~
ဘယ်ဘက်ပါးကို တစ်ခါ ညာဘက်ပါးကို တစ်ခါ နမ်းသွားတဲ့ ငယ် ထယ်ယောင်း သဘောကျစွာ ရယ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ ပြင်ဆင်တော့တယ်
______________________________________
" ငယ် ပျော်လား "
" ခိခိ ပျော်တယ် ဒယ်ဒီ အရမ်းဘဲ
ဒယ်ဒီ ဒယ်ဒီ အိုက်စခင်း(ice cream)
စားမယ် "" ဒယ်ဒီ သွားဝယ်လိုက်မယ် ဒီမာ ခဏစောင့်
ဘယ်မှ မသွားနဲ့နော် "" ဟုတ် "
ထယ်ယောင်း ငယ့်အတွက် ရေခဲမုန့်ဝယ်ဖို့ ထွက်လာလိုက်တယ်
ထယ်ယောင်း သွားဝယ်နေတဲ့ အချိန် ငယ့်နားကို လိပ်ပြာလှလှလေး တစ်ယောက် ရောက်လာတယ်
" ဟာ လိပ်ပြာလေး အိမ်ကို ယူသွားမယ် ခိခိ
ဒီကိုလာ လိပ်ပြာလေး ! "လိပ်ပြာလေးကို ပြေးဖမ်းရင်း မတော်တဆ
လူတစ်ယောက်နဲ့ ဝင်တိုက်မိတယ်