Sanırım, ciddi anlamda yazmak için mutsuz olmayı bekliyorum veya hiçbir sebep yokken mutsuz olmak için çabalıyorum. Ne saçma!
Aslında mutsuzluğum her şeyin tekdüze olmasından diye düşünüyorum şöyle bir bakınca. Monotonluk ve rutin mutsuzmuşum gibi hissettiriyor bana. En çok da; beni şu an ben yapan, dersler çıkardığım, onlarla büyüdüğüm ama bunlara rağmen asla istemediğim ve bir türlü kurtulamadığım geçmişim mutsuz ediyor. Canımı sıkıyor demek daha doğru olur işin aslı. Veya mutlu olmaya, hayatı yaşamaya, insanları mutlu etmeye birçok hayalim ve isteğim varken bunları gerçekleştirememek de mutsuzluğa sürüklüyor olsa gerek beni. Hepsi bir etken gibi işte. Birleşip yenmeyi başarıyorlar. Ve sürekli bunlarla savaşmak yoruyor benliğimi.Beynim suda şişmiş bir fasulye gibi. İşin en kötüsü de, ne yapıcağımı bilmeme rağmen ne yapıcağımı bilemiyor olmak. Yaptığım şeyleri yapmak istemiyorum ama yapmadığımda da boşluk hissediyorum. Ve böyle zamanlarda neden yaşadığımı, ne amacımız olduğunu sorguluyorum. Bu da beni tam bir kısır döngüye sokuyor. İşin içinden çıkamaz hale geliyorum.
Canım çok sıkılıyor, çok!
Bu düşüncelerimin arasında boğulurken bir senemi heba ederek üniversiteye gitmekten vazgeçtim. Tiyatroyu meslek edinmek gözümü korkutuyor, yazı yazmak yoruyor, müzik dinlemek sıkıyor, fotoğraf çekmek zorlaşıyor, gezmek gereksizce yorucu bir hâl alıyor, hayallerim imkansıza dönüyor, isteklerim çok saçma şeylermiş gibi geliyor. Bunun gibi şeyler işte. Canımı çok sıkıyor. Mutsuz ediyor. (Şu an saat 00:00. Kim beni düşünüyor?!)
Rahatlamak adına yazayım dedim, onu da beceremedim. Nasıl sonunu getireceğimi, nereye varacağımı bilemedim. Hayatımın da böyle olması ne kadar gereksiz bir insan olduğumu gösteriyor aslında.
Sadece düşüncelerimi uygulamaya dökmek istiyorum. Üşengeçliğimden sıyrılmak ve bir şeyleri değiştirmek istiyorum.
Biliyorum ki, insan istediği sürece yapamayacağı şey yok. Her şey kendisinin elinde.
Sadece farkındalık bir adımken ve bu iyi bir şeyken uygulamaya dökemeyip kapana kısılmış misali yaşamak çok berbat.
Ruhumu özgür bırakmak istiyorum artık. Lütfen!
