You are my sunshine, My only sunshine

CHAPTER 15

**_**

SARAH'S POV

"I'm engaged Matteo... I'm engaged to somebody else... And that somebody, is not you.."

"But Sarah, ho—"

"I'm sorry Matt, I'm really sorry, but I can't fulfill my promise of marrying you.... I know you can find your one too..."

"Pero, Hindi! Ikaw, Ikaw Ang para sa akin!" Malakas na sigaw nito sa akin..

"Hindi ako Ang para sayo' Matt! At Paano mo nasasabi yan Ngayon sa akin? Tatlong taon kang hindi nagpakita! Ngayon nga sa oras na to, piling ko nakikipagusap ako sa Isang multo." Totoo naman, Hindi ko alam kung paniniwalaan ko ba ito, dahil Ang alam ko patay na Sya... Kaya Ngayon, habang nakikipagusap ako sa kanya, iniisip ko, may third eye na ko! I can see ghosts! And I can talk to them!

"Hindi nga ako namatay Sarah! Hindi ako multo! You can also talk to my mom so she can explain to you that I didn't die!, or even to boss Vince.."

"Teka pala, Kung hindi ka namatay, eh bakit wala Akong nabalitaan man lang na kahit Isang bagay na nangyari sayo' sa loob ng tatlong taon? Atsaka, Si Boss Vince Ang nagsabi sa amin ni mommy na patay ka na, nandun daw Sya sa ospital nung nawalan ka na ng buhay...."

"Sarah I'm on leave. Sa tingin mo ba pagtatrabahuhin agad Nila ako Kung kagagaling ko Lang sa Isang heart transplant?" Sagot nito, oo nga naman.. pero..

"Pero kailangan umabot ng tatlong taon? Grabeng pahinga naman yan!"

"My mom insisted, I told her after 3-5 months, I'll be working na ulit, but she talked to boss vince and boss vic na after three years na lang daw. At kung siniswerte ka nga naman, nagkatagpo pa ulit tayo ng landas.. nung nagkita tayo dun sa airport, yun Ang Araw ng pagbabalik mo sa Pinas Diba? Ako naman, papunta Akong america dahil may show ako dun for celebrating my big comeback on showbiz..."

"So Anong pinupunto mo Ngayon?"

"Comeback to me, Sarah. Please comeback, I, I just love you... And-"

"And what? Di mo ba ako naintindihan? I'm Engaged! E-N-G-A-G-E-D! Engaged!" Inispell ko na rin Dito para maintindihan nya..

"Sarah, I-i..... I don't know what to say." Sabi nito na parang naiiyak na.. 

"Then don't say anything, or, just say goodbye."

"But I still want to talk to you."

"But, I don't want to talk to you.." sabat ko naman Dito, nakita ko Kung paanong tinakasan ng dugo Ang mukha nito... Pero kahit pa ganoon, nagpatuloy ito sa pagsasalita...

"Akala ko ba gusto mong makipagusap sa akin? Kaya mo nga ako hinahanap Diba?" Natahimik naman ako sa sinabi nito... Hindi ko Rin alam sa sarili ko Kung bakit ko ba Sya gustong makausap o makita pa, pero ikakasal na naman ako! Hayy ano bang nangyayari sakin!

"Asumero ka din no, Hindi Kita hinahanap, matagal na Akong nakamove on sayo'... At ikakasal na ko Kay Tristan." Huli na nang marealize Kong nabanggit ko Ang pangalan ng fiance ko Dito, at Hindi ko na ito mababawi pa....

"So his name is Tristan, how long are you two in a relationship?"

"2, 2 years...."

"2? 2 years? Just two? Pero, 3 years tayong nasa relasyon nung niyaya kitang magpakasal, pero tumanggi ka padin! Pero Sya, dalawang taon pa lang kayo, umoo ka na agad? Andaya mo naman." Umakting pa ito at hinawakan ang kanyang dibdib na tila ba parang nasasaktan .. but I know, deep inside him... He's really hurt..

"Well, iba Sya kumpara sayo'... And why am I talking to you about my fiance, anyway? It's  none of your business nga pala! and I'm sorry, but I have to go...."

Hindi ko na hinintay pa ang sasabihin nito dahil umalis na ako doon sa starbucks... Hindi na rin ako nakabili Ng kape! Di bale na, nawalan na rin naman ako ng gana...

"Babe.." It's Tristan, calling from America pa.... Pero, in a month, lilipad narin sya papunta dito, dahil Dito gaganapin Ang kasal namin sa Pilipinas...

"Hi, . Tan.." ito Ang tawag ko sa kanya madalas nung magkaibigan pa Lang kami... Nung naging kami na, panay babe na lang ang tawag ko Dito, pero hindi ko alam Kung bakit ito Ang lumabas sa bibig ko Ngayon...

"Babe, why are you not calling me babe?" Tanong nito.... Grabe namang ka-big deal nito sa kanya..

"Sorry, babe... It's just, I'm tired from work.. kakarating ko Lang ng bahay.. tutulog na dapat ako pero nakita Kong tumawag ka, so sinagot ko.." nakakaintindi naman Sya ng tagalog kaya Hindi naman ako nahihirapan makipag usap Dito.. Ayaw ko rin naman ma-nose bleed sa kae-english nuh!

"Oh, sorry I interrupted your 'supposed sleep'... You can hang up na, or better yet, ako na Lang Ang magbaba ng tawag para makapagpahinga ka na... Love you Babe, Miss you.."

"I, miss you too... Bye." Hindi ko na hinintay pa ang sunod nitong sasabihin, binaba ko na agad Ang tawag at nahiga sa kama ko ... Naguguluhan na ako sa nararamdaman ko!

TRISTAN'S POV

I waited for her to say 'I love you too'. But she didn't! What is happening to her? Ever since she came back to Philippines, she never said she loves me! Ano bang nangyayari sa Pilipinas? Bumalik lang Sya dun, parang nakalimutan na nyang may fiance Sya Dito sa America..

I can't just stand here, lalo pa't nakita Kong may umaaligid na Kay Sarah.. Damn it! Nawala lang ako sa tabi nya, may pumoporma na kaagad!

Yes, I have people working for me... They are my eyes in the Philippines... I hired them so that I can still see and protect my Sarah from everyone.. But, it turns out, I can't really protect her if I'm not in the Philippines. So change of plans! Why not go there earlier than a month? Sounds a good idea!

"Good job Tristan! Ang galing mo tlga!" Sabi ko sa sarili ko... Kailangan Kong maprotektahan at masigurong mananatiling akin si Sarah.. tutal akin lang naman tlga Sya...

No one can take her away from me.  Akin lang Sya. Akin lang. .