You are my sunshine, My only sunshine

CHAPTER 18

**_**

SARAH'S POV

"Ah-- eh" Nabigla ako sa sinabi nito, bago pa man ako makapagsalitang muli, sumabat na ito...

"And I know naman na Hindi na pwede yun! Ano ka ba! I'm thankful nga because you gave me a chance to prove to you that I can be your 'friend' .. thank you for this chance Sarah, don't you worry, just like I said, I already accepted my fate, ok?" Tango Lamang Ang naging sagot ko Dito.. alam ko naman na malaki parin ang pagmamahal nito sa akin.. at nasasaktan ito Ngayon.. pero ano ang magagawa ko?? Tatlong taon na ang nakalipas, madami nang nangyari sa buhay ko, sa buhay nya ... Umabot pa pala sa point na, nakalimutan nya talaga ako .. and that explains why he never contacted and followed me in America,...

pero hanggang ngayon napapaisip parin ako..

"Matt, ba-bakit sabi ni Boss Vince, patay ka na daw?"

"Umm.. Maybe because, the doctors declared that I'm already dead, and he believed it and —"

"Wait wait Lang, kasi nung tumawag Sya samin ni Mommy, nasa ospital parin Sya nun eh! Tapos sabi nya nga wala ka na! Ikaw pa nga daw nagasikaso sayo' at sa mommy mo.. Bakit naman nya sasabihin na wala ka na?? Eh konting minuto lang naman yung panahon na nasabihan kayong patay ka na Diba?, sa loob ba ng limang minuto nakaalis na agad sya ng ospital at Di nalaman Ang totoong nangyari?? I think Tita Glenna won't let that happen!"

"So what are you thinking now??" Matagal ito bago sumagot, pero hindi ko inaasahan na ito Ang itatanong nya sa akin...

"Do, umm .. do you think, he did it, and said it to us, purposely?? Para kamuhian Kita at Ang pamilya mo?? Para Hindi na Kita hanapin... At para-" napatigil at napaisip ako... Shit! Mali! Maling mali ang naiisip ko! Hindi yun magagawa ni boss vince!

"Para ano, Sarah?? Para ano?!"

"Para mapalayo ako sayo at mapunta ako Kay John Lloyd ulit.. Kasi tandang tanda ko Ang sinabi ni mommy, gusto Nila tayong paghiwalayin para magkatuluyan kami ni Lloydie.. para sa mata ng mga tao, kami parin ang loveteam at nagmamahalan sa totoong buhay.. pero, Hindi ko na ulit Sya sinipot mula nang pumunta ako ng America, sumunod Sya pero tinapos ko na ang lahat ng Meron sa Amin... " Nakita Kong nagulat ito sa mga sinabi ko.. And I wanna know what will he do...

Napabuntong hininga pa ito bago magsalita...

"Sarah... I, I think it's not important..."

"Anong it's not important??" Tanong ko Dito na tila parang nagulat...

"It's not important to find out the real reason why Boss vince said those things..."

"But I wanna know why!" Sigaw ko Dito, nagagalit ako! Gusto Kong makausap si boss Vince! Ngayon din!

"But it won't change a thing Sarah.. walang magagawa ang paghingi at Pag alam natin ng rason sa pagsasabi nya ng mga kasinungalingan sayo, sainyo ng pamilya mo.. It won't change the fact na, you're getting married, getting married to somebody else..." Malungkot na sabi nito... at natahimik ako... Pero nagpatuloy ito...

"Wala namang mababago yun sarah... Walang epekto yun... Wala."

"But, but I wanna know why!"

"And I wanna know why are you serious about this matter. Bakit?? Bakit bigla ka na lang nacurious Dito?? Ba—"

"I don't know ok! I don't know! To be honest, I really don't know why! Can't you understand me???" Pataray na sabi ko Dito... Hindi ko Rin naman kasi alam Kung bakit ko gustong malaman Ang  dahilan ni Boss Vince.. past is past, pero mahirap eh... Lahat ng nangyayari sa kasalukuyan ko ay kusang nagbabalik sa akin sa nakaraan.. at Paano ko sya makakalimutan ng tuluyan Kung magkakatrabaho ulit kami??

"You don't know why? Then don't know why! Wag mo nang alamin pa o pagkaabalahan yun, Ang importante Ngayon ay ang kasalukuyan.. Wala namang mangyayari Kung malaman natin Kung bakit nagawa yun ni Boss Vince, Hindi naman nun mababalik Ang nakaraan, ikakasal ka parin naman sa iba.. focus on your wedding Sarah, not on your past .. Your groom wants to be with you.. and me, don't mind me, I'm just here.. as a friend.." That left me speechless, but ...

"Pero..."

"No buts Sarah, may mapapangasawa ka na, Hindi ako yun .. tanggap ko Diba? Tanggap ko .. I just want you to be happy, ok? Go marry him para wala nang manggulo pa sa isip mo.." He's very true to his words... Though I know that he's in pain right now, he's still here for me, as a friend... Masakit, Hindi ko alam Kung bakit... Hindi ko alam Kung bakit ako nasasaktan .... He keeps on insisting me to marry Tristan the soonest! Pero Bakit?? Bakit??!

Pero ... Tama nga naman pala sya, in a month, dadating na Si Tristan sa Pinas... and after a month ulit, wedding na namin... So he's really right, I should focus on my wedding ...

"You're, you're right Matteo .. thank you for making me realize na, kailangan ko nga palang asikasuhin Ang kasal ko... I'm sorry.... Umm, I have to go??? Ah— thank you sa hot choco..umm... Goodbye!"

"Wait Sarah!" Hindi ko na Sya pinakinggan pa, dali dali na Akong lumabas.. gusto ko nang umuwi sa amin ng mas maaga...

"Hi babe.." tawag ni Tristan sa akin sa telepono, kakadating ko lang ng bahay, at ang tanging gusto ko Lang Ngayon ay tumulog....

"Hi tan.. pwede, bukas ka na lang ulit tumawag, medyo napagod kasi ako galing work, gusto ko Lang matulog muna .. ok lang ba??"

"Sarah, simula nung bumalik ka sa Pilipinas, nagkaganyan ka na, Hindi na tayo nagkakausap, you're simply forgetting about me! You're forgetting your husband to be! I'm always the one who calls you everyday, tapos Pag tumawag ako, ibababa mo na agad?"

"I'm sorry Tristan, it's just that... Pagod ako, ok? Bukas na lang tayo mag usap.." ibababa ko na Sana Ang telepono nang magsalita ito ulit..

"Babe, why can't you prioritize me? Ako ang mahal mo diba? Ako! Hindi iba, pero palagi na lang kitang nakikitang may kasamang ibang lalaki!" Nagulat ako sa sinabi nito, paano nya nalamang may kasama ako? Is he stalking me?

"Are you stalking me??? Bakit mo alam?"

"I hired some men to look after you para masiguro Kong ligtas ka..." At Hindi ko alam Kung bakit, pero may tumulong luha sa mata ko...

"Bakit?? Wala ka bang tiwala sakin? Ganyan ba ang mga mapapangasawa? Walang tiwala sa magiging asawa nila habambuhay? I came here to just work! Wala na Akong ibang balak na gawin dito! Hindi mo alam Ang nangyayari Dito dahil wala ka! Kaya please, wag kang umakting na parang nagseselos ka sa mga nakakasama ko Dito dahil wala ka naman sa tabi ko!" At tuluyan ko nang ibinaba ang telepono....

Napahiga na lang ako sa kama ko... Buti na lang at wala pa sina mommy, malaya Akong makakaiyak...

"Lord... Bakit po nangyayari ito sakin? Bakit sinasaktan nyo na naman ako ng ganto?"

"Bakit parang wala pong tiwala Ang mapapangasawa ko sa akin? Bakit ba, hay,, Ang hirap naman po ng ganito..." Naiiyak na ako habang nakatingin sa kisame ng kwarto ko at kinakausap Ang panginoon... I can't understand why Tristan needs to hire some men to look after me! Hindi ba Sya nagtitiwala sa akin na kaya ko namang alagaan at bantayan Ang sarili ko? Hindi ba Sya nagtitiwala na Siya lang naman? Sya lang!

Pero...

Hay! Ang gulo gulo! Hindi ko na rin maintindihan Ang sarili ko eh ...

Sya nga Lang ba talaga?