You are my sunshine, My only sunshine

CHAPTER 5

**_**

SARAH'S POV

"Sarah! Saan ka ba nanggaling ha?? Bakit ngayon ka Lang? Pinag alala mo kamiNg Bata ka!" Sigaw agad Ito sa akin ni Mommy pagkapasok ko pa lang Ng bahay... Nakaalis na rin si matt.... Di ko na rin pinaalam pa Kay daddy Kung sino Ang naghatid sa akin pauwi... Pero mukhang itatanong pa Ito sa akin ngayon....

"My, sorry na po...."

"Anong sorry? Akala ko nasa van ka na! Yun pala, tumakas ka, dinala mo yang sasakyan mo tapos kinakuntyaba mo pa Ang guwardiya mo! Anak Naman, maawa ka Naman sa mga taong nakapaligid sayo'! Nag aalala kami, paano Kung may nangyaring masama sayo'? Ano na lang ang gagawin naMin? Ha?"

"My, sorry po tlga... Di na mauulit..."

"San ka ba pumunta?? At bakit amoy alak ka?? Nagbar ka? Naglasing ka?? Sinong kasama mo??"

"Ih... My Naman ih... Si Angge po Ang nagyaya" which is a lie, dahil ako tlga Ang nagpasimuno Ng paglalasing ngayong Gabi!

.. " tsaka my, safe Naman po Akong nakarating dito eh... Wala pong nangyaring masama sa akin.... Wag na po kayo magalit please...." Wala akong balak sabihin Dito Ang masamang nangyari kanina sa akin, baka mas Lalo Lang silang mag alala pag sinabi ko pang muntik na Akong halayin Ng Isang lalaking lasing Kung hindi dahil Kay matt. ....

"Sinong naghatid sayo'?? Wag mong sabihing nag drive ka?! Dahil lasing ka, naku! Malilintikan ka sa akin!" Lagot na ako neto.. Pano na ko, mahuhuli akong si Matteo Ang naghatid sa akin....

"Ah, si- si ano po my... Si - - "

"Si Matteo ba anak? Nakita ko Ang kotse... Hindi iyo Yun, Hindi Rin Kay Lloydie... At tandang tanda ko Ang plate number Ng sasakyan Ng ex mo... Ano si Matteo ba?" This time, si daddy Naman Ang sumabat....

"O-opo Dy...." Nakita ko Kung paano rumihistro sa mukha ni mommy Ang gulat... Malamang nagtataka Ito Kung bakit Sya Ang kasama ko eh ako pa nga Ang nakipag hiwalay sa kanya....

"Ano Sarah?! Si Matteo? Bakit kayo magkasama? Paano si John Lloyd? Ha??? Akala ko ba ayaw mo na Kay Matteo? Nasaan si John Lloyd?"

"My... Wala na po kami ni Lloydie... Nagkamali na Naman po ako.... Last week pa po sya nakipag hiwalay sa akin.... Hindi na daw po ako Ang Mahal nya..." Unti unti na Namang nagbagsakan Ang mga luha ko... Yung kalasingan ko, nawala na dahil sa masinsinang paguusap namin Ng pamilya ko....

"Ano kamo?! Wala na kayo ni John Lloyd? Abay tarantado pala yang lalaking yan eh!"

Hindi ako nakasagot, patuloy Lamang ako sa pag iyak...

"Sinasabi ko na nga bat manloloko lang yang John lloyd na Yan! Bakit ka ba nagpaniwala dyan sa lalaking yan? Mas gusto ko pa si Matteo para sayo'!"

"Dy..."

"Ano? Nagsasabi lang ako Ng totoo! Alam mo bang hiningi na ni Matteo ang kamay mo sa Amin?! Nung una Hindi kami pumayag pero kinalaunan napag desisyunan namin Ng mommy mo na may sarili kang buhay... Magkakaroon ka Ng sariling pamilya.. at sa tingin namin ay si Matteo na Ang para sayo', kaya pumayag na kami.. pero sabi namin, nasasa iyo parin Ang desisyon. Hindi ko Naman akalain na tatanggihan mo Ang kasal! At hihiwalayan mo pa...."

Hindi ko Alam Ang tungkol dito... Does he love me that much para gustuhin nitong pakasalan ako?? At kinuha muna nya Ang permiso Ng mga magulang ko bago ako Ang tanungin... Bakit ba nagpadalos dalos ako????

Noong nakipag hiwalay ako Kay Matt, naalala Kong aalukin nya nga pala ako Ng kasal, pero hindi pa natatapos Ang tanong nya ay sumabat na agad ako...

"Totoo Yun Sarah... kaya ganun na lang Ang reaksyon namin Ng malaman naming kayo na pala ni John Lloyd... Nakasama mo lang sa pelikula, naging boyfriend mo na... Pinalampas namin yun, dahil gusto namin na hayaan ka, gusto naming matuto ka... gusto namin masaya ka... pero Ayan na Naman, nasaktan ka...."

"My, Dy, sorry po... Sorry po.... Ang mahalaga, Wala na kami ni John Lloyd..."

Hindi nakasagot Ang mga Ito, Kaya nagpatuloy ako sa pagsasalita...

"Atsaka,... pwede ko Naman pong balikan si Matteo Diba? Mahirap ba yun?"

...

"San ka galing anak? Teka, ok ka Lang ba?" Kakarating ko Lang Ng bahay dahil inihatid ko si Sarah sa kanila.... Hindi na Rin kami nagkausap pa ni Tito Delfin dahil ayaw ni Sarah na makita ako Ng mga magulang nya.... Nakalimutan ko na Ang tungkol sa pagpunta ko sa bar kanina dahil sa nakita kong nangyari Kay Sarah... Medyo bumabalik na Naman Yung sakit sa ulo at puso ko... Epekto ata to Ng di ko pag inom Ng gamot sa oras.... 

"Ok lang po ako mom... Medyo masakit lang ang ulo ko.. Nakalimutan ko Lang po uminom Ng gamot kanina... Iinumin ko Lang po tapos tutulog na po ako..." Hindi ko na ata kakayanin pang makipag usap Kay mama, kaya nagmadali Akong umakyat Ng kwarto... Pero biglang nagdidilim Ang paningin ko... nasa unang hakbang palang ako Ng hagdan, pero napatigil na agad ako... Parang umiikot Ang mundo ko, Ang puso ko, Parang sasabog na sa sobrang lakas Ng kabog at tibok...

"Matt?! Are you really ok?? Hinihingal ka, I think I need to bring you to the hospital."

"Ok lang po ak- - - "

I didn't see this coming today... A minute I was ok, and now....,

"Matt!"

Those we're the last words I heard my mother told me before darkness consumed my consciousness ..... Naramdaman Ko pa ang pag tama ng likod ko sa matigas na bagay..

And just like that, Everything went black....