BÖLÜM / 21

1.3K 96 55
                                    

Oy ve yorum atmayı unutmayın , iyi okumalar. ❣️🌿🦋

"Türk'ün Şanlı Bayrağını Turan İle Asacağız." 🇹🇷

Asena'nın ağzından

Turan'ın adımı sayıklaması ile uyandım , üzerimde ki örtüyü biraz kenara çekip turan'ı uyandırmaya çalıştım.

"Turan , kabus görüyorsun aç gözünü.'' dedim.

Bir iki kez daha adımı sayıklayıp gözlerini açtı.

"Asena iyi misin!!?" Dedi telaşlı bir ses tonu ile.
Sıkıca sarıldı hemen , ne gördüyse baya korkmuş olmalıydı.

"Tu-turan ben iyiyim ama biraz daha sıkarsan kemiklerim kırılacak." Dedim.

Benden ayrılıp "Çok korktum gerçek sandım bir an." Deyip ellerimi öptü.

"Canım sakin ol bak sadece kötü bir rüyaydı geçti gitti." Dedim.

Hızla oturduğu yerden kalkıp "Asena gölbaşıya geri dönüyoruz haydi güzelim." Deyip beni kucağına aldı.

"Turan iyi misin? Korkuyorum şuan." Dedim.

"Sana birşey olmasına müsade edemem , göz göre göre seni ölüme terk edemem." Dedi.

Aracı açıp beni bindirdi , ardından kendi binip arabayı çalıştırdı.
Tek eliyle direksiyonu kullanıyordu sağ eli ile de elini elime kenetledi.

"Şimdi hastaneye gidip tedavi sürecini öğreneceğiz güzelim tamam mı? Zaten doktor iki üç gün içinde hastaneye yatmanı söylemişti hatta hastaneye de yatacaksın bugün ama bu hastalıktan kurtulacaksın meleğim." Dedi.

Gözlerimi turan'a döndürdüm.

"Ya kurtulamassam? Ya ben öl-"
Sözümü bitirmeme izin vermemiş aniden fren yapmıştı.

Kaşlarını çatıp "Sakın asena! Sakın o cümleyi tamamlamaya kalkışma!" Dedi.

"Turan bunu da düşünmemiz gerekiyor! Her kanser olan kurtulamaya biliyor!" Dedim.

Eli ile direksiyona sertçe vurdu.

"SUUS ASENA SUUS! DUYMAK İSTEMİYORUM!" Deyip bağırdı.

"Bana bağırma!!" Dedim bende sesimi yükseltip.

Kafasını direksiyona koyup elleri ile direksiyonu sıkmaya başladı.
Derin derin nefesler alıyordu ama hala sinirliydi. Kafasını kaldırıp ellerimi tuttu.

"Özür dilerim meleğim , sana bağırmamalıydım." Deyip tuttuğu ellerimi öptü.

"Niye böyle yapıyorsun turan!? Beni kaybetmek istemediğini biliyorum ama sen kendine hakim olamıyorsun."

"Kaç kez şu toprağa sevdiklerimi verdim asena , hiçbirine yetişemedim , hiçbirini kurtaramadım. Artık birini daha kaybetmek istemiyorum , sevdiğim kadını kendi ellerimle , uğuruna canımı seve seve feda edeceğim  vatan toprağına vermek istemiyorum... " Dedi.

Bir süre konuşmadık , sadece ellerimi tuttu.

"Sakinleştin mi?" Dedim çenesine elimi koyup.

"Sakinim ama bir daha bana ölümden bahsetme." Dedi.

Kafa salladım. Yavaş yavaş yüzünü yaklaştırıp dudaklarını dudaklarıma bastırdı.
Geri çekilip alnımı da öptü.
Tekrar arabayı çalıştırıp yola çıktık.

Yaklaşık 45 dakika sonra Gölbaşı'ya gelmiştik. Yolda dayımları da arayıp haber verdim.
Turan hastanenin otoparkına arabayı park edip bana döndü.

𝐓𝐔𝐑𝐀𝐍 𝐓İ𝐌İHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin