fool, vsoo

1 ❘ tesadüf

kafede silmediğim son masanın üstünü de çoktan değiştirilmiş olması gereken yırtık toz beziyle hafifçe ovaladıktan sonra olabildiğim kadar hızlı,daha önce hiç olmadığım kadar da sabırsız bir şekilde önlüğümü çıkardım.

hayatımın sonuna kadar burada çalışma fikri mide bulandırıcıydı ancak en azından borçlarımı ödeyene kadar elimdekilerle yetinmek zorundaydım. elimdekilerle yetinme fikri ise çocukluğunda her hafta küçük bir servetle geçinmiş olan ben için ise belki sadece biraz daha mide bulandırıcıydı.

dükkanın ışıklarını kapatıyordum ki biri oldukça gergin adımlarla içeriye kabaca daldı ve de ardından kasaya yöneldi.

"kapalı mısınız?"

sayenizde değiliz bayım.

"kapalıyız ancak hızlıysa fatura çıkarmadan halledebilirim."

"o zaman ben sekiz bardak büyük boy filtre kahve alayım."

şaka yapıyor olmalıydı.

"hhm."

nakit aldığım ödemeyi kasaya yerleştirdim ve sekiz bardağı zoraki toparladım,makineyi çalıştırmaya kalkışırken ise adam derin ve huzurlu ancak bana bir o kadar da sinir bozucu gelmeye başlamış sesiyle tekrar konuştu.

"ismimi sormayacak mısınız?"

"sadece siz varsınız."

bembeyaz düz dişleri ince dudaklarının arasından sırıtıyor,gözleri ise küçülmüş ve de kısılmış; yanından geçen herhangi bir kadının yüreğinin hoplamasının tek sebebi olma potansiyeline sahip olduğunu belli eder gibisinden gülümsüyordu.

kapanma saatinde asgari ücretle geçinmeye çalışan birinin yalnız başına çalışmak zorunda olduğu ıssız bir kafeye gelmiş, sekiz büyük boy filtre kahve söylemiş,ardından da gülümsemişti. rahatsız olmayacağım türden bir gülümseme değildi.

"yine de yazmak istemez misiniz?"

"bakın bayım-kahve istiyor musunuz istemiyor musunuz?"

bu adam bir şakaydı,bana yapılınca pek de komik olmayan bir şaka.

yaklaşık on beş-yirmi dakika sonra hepsi zoraki hazırdı. önüne koydum ve isteksizce iyi akşamlar diledim. ruhsuz sesimin onu biraz suçlu hissettirmesini,mümkünse bu geceyi normalden biraz daha uykusuz geçirmesinin sebebi olmayı umuyordum.

"size de."

suratına bile bakmadan tekrar depoya yollandım ve ışıkları kapatıp sakin kalmaya çalışarak kendimi yağmurun bastırmış olduğu geceye yönelttim.

küçük çantam kafamın üzerinde,adımlarım hızlanırken düşüncelerimin sinir bozucu adamımıza yöneliyordu:

ses nedense tanıdık gelmişti; paslı,belki kirli ancak içten ve derin. daha önce karşılaşmış mıydık acaba,belki daha önce de gelmişti? bir an kendimi adama daha dikkatli bakmadığım için suçladım.

yağmurun acımasız damlaları çantamın üzerine düştükçe beni rahatsız eden sesler çıkarıyor,koşuşuma mani oluyordu. yağmurlu havalar sadece ben yağmuru evdeki küçük balkonumda,elimde ucuz bir bardak çay ile izlerken güzeldi.

kırık dökük anahtar deliğine anahtarımı yerleştirirken derin bir nefes verdim,kapı açıldığı anda da sırılsıklam olmuş çantamı halının üzerine fırlattım. sonrasında yapacağım ilk şey ise pek de sıcak olmayan bir duşa girmek olacaktı.

yemin ederim tanıyordum onu. yemin ederim.

kjisoo: selam

rubyjen: selam 

bana yazmanı beklemiyordum

kjisoo: rahatsız ettiysem üzgünüm 

sadece nasıl olduğunu merak etmiştim

rubyjen: iyiyim teşekkürler

kjisoo: sadece bu kadar mı?

rubyjen: üzgünüm

abartmak gibi olmasın

biliyorum yıllar geçti ama 

senin ismini içimden geçirmek bile acı veriyor

kjisoo: anlıyorum

rahatsız etmek amacım değildi

rubyjen: senin suçun değil

seni ne kadar sevdiğimi biliyorsun

sadece acıyor

hala

özür dilerim

kjisoo: cidden anlıyorum

bir daha rahatsız etmeyeceğim

rubyjen: o anlamda kast etmediğimi çok iyi biliyorsun

onu atlatamadığın o kadar belli  ki (bu mesajı sildiniz)

kjisoo: biliyorum,sorun yok

özür dilerim iyi geceler

rubyjen: özür dileme senin suçun değildi

hadi ama jisoo

kjisoo çevrim dışı! sohbetten ayrıl?

> evet

> hayır