fool, vsoo

5 ❘ vazgeçmek

hayat rutininden ödün veremeyecek kadar hızlıydı.

bunu biliyordum,acımasız olduğunu da biliyordum. hayat hakkında bilmek istemediğim kadar şey biliyordum,hayata takabileceğim o kadar sıfat vardı ki! hayattan şikayet edebilirdim,onunla dalga geçebilirdim veya ona zorbalık yapabilirdim ancak ondan vazgeçemezdim. 

ismini bardağa karalarken bana döndü. bakışları titrek,beyaz ellerimi inceledi. kaba saçlarımı,bitmekte olan keçeli kalemi nasıl zoraki kullandığımı inceledi. 

"teşekkür ederim."

sanki bildiklerini tekrar dinliyordu.

merak,içimi yiyip bitiriyor ve onu beslemek için attığım yemlerle yetinmemekte direniyordu. midemde çürüyüp etrafı kokuttuğunu,beynimi emip kocaman olduğunu hissedebiliyordum. kafam bulanıyordu,beni eritiyordu.

macera istiyordu.

gittiğim parkı bulmam bu sefer zor olmadı. etrafıma usulca bakındım, ne aradığımı biliyordum. bulduğumda ondan tarafa yöneldim,biraz da çekinerek önüne geçtim. geleceğimi sezmişti ya da sadece her gece burada oturmayı seviyordu. 

saçları ıslaktı,kıvırcıktı. rüzgarla savrulan her bir buklesi acı vericiydi. gözleri kırmızı,altları koyuydu. her kırptığında ruhumdan bir şeyler koparıyordu. ona döndüm,utandım. 

"günaydın."