"Böyle olacağını başından beri biliyordum."
"Abinin mezarından kalkacağını mı yani?"
"Of kapa çeneni."
Kolumun etrafında gezinen tüpleri hissedebiliyordum. Bu tüpleri ilk defa görmüyordum ama,eski dostlarımdı onlar.
"Jisoo! Uyandın ananı sikeyim uyandın! Git doktor çağır!"
Odada yankılanan telaşlı ayak seslerini duymuştum. Hoşuma gitmemişti ama. Hangi yarım akıllı beni hastahaneye getirmişti?
Gözlerimi aralamak istemesem de odanın ışıkları beni rahatsız ediyordu. Belki uyanırsam ve kapamalarını rica edersem burada sonsuza kadar uyuyabilirdim.
"Chi,nasılsın?"
Bu meleksi sesi uzun zamandır duymamıştım. Küçük bir tebessüm ettim.
"Jen. Mükemmelim sen nasılsın aşkım?"
Jen'in beni rahatlatan kıkırtısını duydum. Onu çok özlemiştim,hem de çok.
"Işıkları kapatır mısın?"
"Ne yani,meraklı Jisoo bir şey sormayacak mı?"
Bunu şakayla karışık bir şekilde sormuş olsa da ben şakayla karışık bir şekilde cevap veremedim.
"Mezarına geri dönmesini söyle yeter."
Kapının önünde onun durduğunu biliyordum,hissediyordum. O nerede olursa olsun ben bunu bilebilirdim. Onun siparişlerini alırken de o olduğunu içten içe biliyordum,sadece kendime itiraf etmek istememiştim,daha doğrusu beni arkada bıraktığını kendime itiraf etmek istememiştim.
Ağır bir nefes veriş sesi duydum. Bu nefesin de ona ait olduğunu biliyordum.
"Ama Chi,yapma böyle."
"Onu mu savunacaksın?"
Jen'in kafası arkaya doğru döndü. Kapının arka tarafına doğru bir bakış attıktan sonra tekrar benimle konuşmaya başladı.
"Hayır. Onu savunamam. Ama affetmeni rica edebilirim."
"Hala yanıma kendi olarak gelemeyecek kadar piç demek ki."
"Jisoo lütfen."
"Nefesini yorma Jen. Işıkları kapat ve evine dön. Sınavların yaklaşıyor,ders falan çalış."
"Şu an sınavlarım önemli değil ama."
"Jen."
"Soo?"
"Hadi."
"Özür dilerim."
Başımı kaldırdım,hala zonkluyordu kafam. Ayrıca anlıma sarılmış sargı bezinin varlığı da fazlasıyla rahatsız ediciydi.
Jen yanımdan kalkıp yavaş adımlarla odadan çıktı. Arkasından kapıyı kapatmış olsa da doktorlarla konuştuğunu duyabiliyordum. Ayrıca görebiliyordum. Aslında "onu" da görebiliyordum. Jennie bilerek onu odada benimle bırakmıştı. Yanımdaydı yine. Sadece bu sefer lensleri çıkmış,saçının boyası akmıştı. Tam da hatırladığım gibiydi hala.
"Özür dilerim."
Cevap vermedim.
"Özür dilerim."
"Yalan söylüyorsun. Yine."
"Sana hiçbir zaman yalan söylemedim."
"Yalancı."
"Hadi ama-"
"Yıllar boyunca beraberdik-birbirimizin ölümünü tasarladık beraber! Ve sen beni o hastanede yalnız bıraktın. Öldün sanıyordum,öldün!"
"Ben-açıklayabilirim."
"Bekliyorum?"
YOO FİNAL İLK BÖLÜM
nasılsınız? uzun zamandır foola bölüm atmıyordum
umarım seversiniz!!
final 3 veya 2 part olacak canım isterse daha uzun da yazarım belki
seviliyorsunuz<3
