hala hatırladığım kadar anlayışlı ancak saftı. seneler boyunca onu görmedikten sonra onunla konuşmak biraz garipti. ama çok özlemiştim. onun yanına gelmek onu daha mı çok üzer yoksa onu daha mı iyi hissettirir bilemiyordum. endişeleniyordum.
ona hala aşık olduğumu çok iyi biliyordum,onun da hala bana aşık olduğunu umuyordum. bu acaba çok bencilce bir istek miydi? evet,kesinlikle öyleydi.
peki arkamdan çok ağlamış mıydı? ailesiyle arası nasıldı? okulu bitirebilmiş miydi? hiç mezarıma ziyarete gelmiş miydi?
onu böyle kırık ve umutsuz görmek acı veriyordu bana. bu haline ben neden olduğum için olabilirdi bu.
kafeden çıktığını ancak farklı bir sokağa doğru yürüdüğünü gördüğümde ayaklandım ve peşinden koşmaya başladım.
