seneler önce herhangi bir günü anlatıyor,taehyung
"Bunu neden yaptın? Anneni ve kardeşini ne kadar korkuttuğunun farkında mısın?!"
Eğer söyleyecek bir şeyim olmasaydı sessiz kalmayı tercih edecektim.
"Sen korkmadın yani?"
"Ölümden döndün! Hepimiz korktuk."
"Herneyse. Soo nerede?"
"A-"
Babam birden sinirlendi. Aslında zaten sinirliydi. Bana olanların sadece Jisoo'nun suçu olduğunu düşünüyordu belli ki. Ancak öyle değildi,kararı veren bendim. Beraber ölmemiz gerektiğini ona söyleyen bendim.
Ölürken aklımda çok güzel şeyler vardı ancak şimdi hepsi çöptü. Bir beceriksizlik yapmıştım ve ölmemiştim. Ölmek istemeyen insanların ölüp ölmek isteyenlerin ölmemesi sizce de çok acıklı değil mi?
Ölümün aslında insanların düşündüğü kadar kötü bir şey olmadığını düşünürdüm hep ama şu an umutsuzdum. Ya benimle ölmesi gereken Soo yalnız öldüyse?
"O kızla bir daha hiç görüşmeyeceksin."
"Ne?"
Tamam,belki biraz ayrı kalmam gerektiği doğruydu ancak zaten kalbi endişeyle dolan ben babamın kurduğu cümleyi kabullenmeyecektim.
"O kızla bir daha görüşmeyeceksin!"
"Sanki beni o öldürdü! Nerede o?"
"Dedim ya görmeyeceksin!"
"Öldü mü yoksa?!"
"Aklını toparla Tae! O kız seni neredeyse öldürüyordu!"
"Ben kendimi öldürdüm! Evet,senin çocuğun kendini öldürmeye çalıştı. Hem de senin hiç sevmediğin hayırsız bir kızla beraber yaptı bunu. Şimdi kafamı ütülemeyi kes ve odamdan çık."
"Seninle sonra-"
"Yeter."
Odamdan babam,annem ve en son da kardeşim çıktı. Onların ardından Jisoo dışında kimseyi görmek istemiyordum aslında ama teyzemin orada beklediğini duyunca onu geri çeviremezdim değil mi?
yazım hataları varsa yazabilirsiniz,kontrol etmedim <3
bitiyor bu kitap bir iki bölüm kaldı sanırsam!!
seviyorum sizi
