Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
45 Oy, 110 Yorum🤝
៚
Sabahın yedisi.
Yatağımda dokuzuncu kattan düşmüş gibi bir pozisyonda yatıyor ve en sevdiğim dizinin kaçırdığım bölümlerini izliyordum.
Eskisi gibi zevk asla almıyordum, hatta sıkılıyordum bile diyebilirdim fakat bu dizinin sürükleyici olmamasından değil, aklımın başka yerde olmasından kaynaklanıyordu.
Birden aklıma yaptığım saçmalıklar geliyordu ve odağımı kaybettiğim için sahneleri anlamıyordum, bu da sürekli diziyi geri sarmama sebep oluyordu.
Kırk dakikalık bölümü bir saatten fazla bir sürede bitirip zor bela outroyu gördüğümde, okula gitmek için netflixten çıkışım da bir hayli hızlı bir karar olmuştu.
Uykusuz bir şekilde derse girmek bu noktada pek umrumda değildi.
Arkadaşlarımın uyanıp uyanmadığını teyit etmek için yolladığım birkaç mesajdan sonra telefonumu da kapattığımda odam tamamen karanlığa boğuldu.
Yorganımı ayaklarımla ittirerek üstümden attım, vuran soğukluk iğrenç hissettirse de kendime gelmem için güzel bir fırsattı.
Fakat ayaklanmak yerine öylece tavana baktım, tüm enerjimin vücudumu terk etmiş olması da buna artıydı tabii.
Duyduğum hayal kırıklığıyla yanıp tutuşarak kocaman bir iç çektim, her gün daha da çok yaşantımdan uzaklaşıyordum sanki.
Benliğimi kaybediyordum aslında.
Pekala, sanırım her zaman alay ettiğim şu aşk acılarından birinin tam da ortasındaydım.
Bileğimdeki tokayla saçlarımı bol bir şekilde toplarken aynı anda oturduğum yerden doğrulmaya çalıştım.
Daha ne kadar kaçacaktım bilmiyordum ama yolun sonunun yaklaştığını hissediyordum.
En son bana, "Kimlere not yazdın?" diye sorduğunda sipariş ettiğimiz pizzanın gelmesi sebebiyle pot kıracak ya da kendimden şüphelendirecek hiçbir şey söylememe fırsat kalmamıştı ama bir sonraki sefer bu kadar şanslı olacağımı hiç sanmıyordum.
Hiç.
En sonunda yatağımdan ayrılabilabildiğimde odamın ışığını açtım ve sonrasında yaptığım tek şey gelişi güzel bir şekilde formamı giymek oldu.
