Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
42 Oy, 100 Yorum☃️ Geçiş bölümü.
៚
"Hiç mi?" Okul çıkışı, gün boyunca kimseyle konuşmasam da beni yalnız bırakmayıp benimle yürüyen Giselle, tüm olanlardan sonra merakını gidermeye, hem de beni biraz olsun konuşturmaya çalışıyordu.
Ah.
"Hiç." diye mırıldandım başım eğik yürümeye devam ederken. Öyle ya, bugün üçüzleri görmemiştim bile. Jeno sabah okula her zaman yaptığı gibi Yeji ile gelmişti, muhtemelen onun hiçbir şeyden haberi yoktu zaten. Donghyuck da kardeşine destek olmak için onunla vakit geçirmiş olacaktı ki, sabah durakta görmemiştim. Yürümüş de olabilirlerdi tabii, neyse neydi. Her şey çok tazeydi, aynı şeyleri düşüne düşüne bir yere varamazdım. "Bize gelecek misin?"
Yüzünü buruşturdu Giselle, elini çantasının kolundan çekip cebine yerleştirdi. "Yok, gelemem. Eve gitmem lazım, yine de ihtiyacın olursa arayabilirsin. Zaten seni böyle bırakmaya içim el vermiyor."
Omuzlarımı silktim umarsızca, alınganlık yapacak değildim. "Endişe duyacağın bir şey yok, iyiyim ben."
Başını salladı, gereksiz bir gerginlik vardı aramızda. Herkesle. Ben mi elektrik saçıyordum yoksa insanlar hâliyle üzerime gelmekten mi çekiniyordu?
Dudaklarımı birbirine bastırırken adımlarımı yavaşlattım, Giselle de aynısını yapınca durdum. "Sonra görüşürüz o zaman?"
Gülümsedi. "Görüşürüz." O yürümeye devam edince ben de arkamı dönüp kapıya yanaştım usulca. Anahtarımı çıkarıp her zaman yaşananın aksi olmayarak yine zorlandım ve biraz uğraştım ama öyle böyle sonunda açtım kapıyı.
İçeri girmeden birden kapının pervazında beliren babaannem yüzünden biraz ürpersem de, dışarı yansıtmadım ve en sıcağından bir gülümseme sundum ona. "Kapıda karşılıyorsun bakıyorum."
Somurttu ve kollarını göğsünde birleştirerek beni baştan aşağı süzdü. "Birileri seni güzel karşılayamamış ama? Yanlış mı düşünüyorum?" Birden yaptığı atakla neye uğradığımı şaşırsam da, sırıtmaya devam ederek saldırısına yenik düşmedim.
Yaşlı fakat benden zeki.
"O ne demek oluyor acaba?" Kaşlarımı kaldırırken bir yandan da ayağımla iterek sertçe kapıyı kapadım.
Oyunculukla dudaklarını büzdü ve doğrudan gözlerimin içine baktı. "Kimi kandırıyorsun? Uyumadın bile. Fark etmedim mi sanıyorsun? Sabaha kadar aynı şarkı döndü durdu. Bir de nerden estiyse tüm odasını hizaya sokmadan dışarı adımını atmayan kız sabah odayı çıfıt çarşısı gibi bırakıp gidivermiş."
