𝗰𝗶𝗴𝗮𝗿𝗲𝘁 ༆𝗽𝗼𝗿𝗴𝗼𝗹𝗮

21;...ölüyüm ama nefes alıyorum

bugün sensiz geçen 2. yılım güzelim. 2 koca yıl. 730 gün 4 saat 13 dakika.

hepinizi ziyarete geldim sevgilim. anneni, emreyi, seni ve babanı. yağmur yağıyordu. sırılsıklam oldum. hasta olacağım sanırım. gelip bana güzel bir bitki çayı yapmaya ne dersin? belki bir öpücük de olur.

seni çok özledim... kokunu, sesini, tenini.

her şeyini unutmaya başladım yavaş yavaş. elimde kalan her şeyin tek tek kaybolmaya başladı.

elimden kayıp gidiyor ve ben durduramıyorum. onları tutamıyorum. bana seni hatırlatıyorlar, senin gidişin gibi oluyor her şey. habersiz ve sessiz.

günler, saatler, dakikalar, saniyeler, saliseler geçmiyor. sanki hergün aynı günü tekrar ve tekrar yaşıyorum. hergün dahada kahroluyorum. her gün tekrar ölüyorum.

doktor kanser olduğumu söyledi. sakın üzülme, atlatacağım. atlatamazsam yanına geleceğim ve daha önce olamadığımız kadar mutlu olacağız söz veriyorum. yaşayamadığımız onca şeyi yaşayıp güleceğiz.

atlatırsam, devam edeceğim senden kalan şeylerle bu boktan hayatıma. elinde sonunda kavuşacağım zaten sana. öyle değil mi?

bazen rüya gibi geliyor her şey. sanki kendimi çimdiklesem geçip gidecekmiş gibi oluyor. ya da kendimi buna inandırıyorum sadece.

bu bir rüya ve ben buna inanmaya çalışıyorum. gerceği değil bir hayali yaşamak istiyorum.

ağlamaktan gözlerim kanlanıyor, biraz sişiyor. dişlerim dudaklarıma geçiyor ve biraz kan akıyor. kendime zarar veriyorum. ilaçları olması gerekenden fazla kullanıyor, kusuyorum. yemek yiyemiyor, sürekli kilo veriyorum.

birkaç paket sigara da yetmez oldu.

evet, sigaraya başladım. bana ne kadar kızacağını ve ne kadar üzüleceğini biliyorum, özür dilerim. ama bir şekilde iyi geliyor. hiçbir şeyin yerini tutamuyor belki ama kendimi zehirlemek bana iyi geliyor.

her yaktığımda aklıma, senin de sigarayı ince parmakların arasına yerleştirdiğin geliyor.

kendime yaptığım her şeyi istemeden ve elimde olmadan yapıyorum. engel olamıyorum.

gökyüzüne bakıyorum geceleri, yüzün canlanıyor gözümde. belki kokun. senden kalan tek şey de o. sadece yüzünü hatırlayabiliyorum artık. geceleri rüyalarıma giriyorsun, sadece birkaç saniye görebiliyor ve dokunabiliyorum sana. sonra kaybolup gidiyorsun.

birlikte çekildiğimiz fotoğraflardan bir albüm yaptım biliyor musun? görseydin çok güzel olduğunu söyleyip beni öperdin.

o güzel dudaklarını özledim sevgilim. içinde sevgi ve karmaşa, bir yıldız takımı gördüğüm gözlerini özledim. darmadağan olan saçlarını, kusursuz ve son zamanlarda zayıflamış yüzünü özledim. güzel tenini özledim. yüzümde dolanan parmaklarını özledim. her zerreni çok özledim.

neden yaptın bana bunu? neden?

her gece ağlayarak uyuya kalmaktan sıkıldım. hiçbir şey yapamamaktan, yemek yiyememekten, olmayan arkadaşlarımdan sıkıldım. ağlama krizlerine girip sakinleşmeye çalışmaktan sıkıldım.

her şeyden sıkıldım,
içinde sen olmayan her şeyden.

bu halimi görseydin, sever miydin ki beni? çöktüm. yok olmak üzereyim. aynı senin bana dediğin gibi, her gün dahada çöküyor omuzlarım.

yaşıyor gibiyim ama ruhum beni çoktan terk etti. öylesine bir bedendeyim ve durmadan acı çekiyorum.

sahi, buna yaşamak denir mi?

sanmıyorum.

sensiz geçen her günüm bir cehennem, sensiz geçen her saniyem bir ölüm oldu bana.

herneyse bebeğim. umarım oralarda ailen ve emre ile mutlusundur. onlara benim sevgilerimi ilet olur mu?

seni hâlâ çok seviyorum ♡

~Sevgilerle.
Hürkan.