"Ne düşünüyorsun? "
Harry'nin sesi yaprakların hışırtısının ahenginde dolaşıyordu.
Rüzgar, göletin gümüş yüzeyinde dalgalanan, sakin ve serin ağaç gövdelerinin arasında kıvrılıyor...
"Seni."
Draco, kocasının narin porselen tabak tabaklarının ve ısırılmış çileklerin arasında tereyağı sarısı piknik yorganının üzerinde yayıldığını görmek için omzunu çevirdi.
Harry’nin tembel gülümsemesi Draco’nun tepkisiyle derinleşti ama gözlerini kapalı tuttu.
"Ne kadar da romantiksin. "
"Ah, kes sesini. "
Harry bir gözünü açarak ona bakarken, bunca zamandan sonra bile hâlâ o gözler Draco'nun başını döndürüyordu.
"Kuşların, yumuşayan Draco Malfoy'u duymasından mı korkuyorsunuz?"
"Zaten yumuşağım, sevgili kalbim. "
Draco, Harry'nin sıcak göğsüne çekilmesine izin verdi.
Yorganın kenarında sallanan allık bir kır çiçeğinin ince sapını yakaladı, parmak uçlarının altındaki yeşilliği hissetti ve sonra onu Harry'nin yüzünün üzerine kaldırdı.
Harry, düşkünlüğünden yavaş bir şekilde yaprakların üzerinde parmağını izliyordu.
"Bu, ağzının tam rengi."
(Y/N: nE?)
"Öyle mi," diye mırıldandı Draco, memnun bir şekilde.
Kır çiçeğini, Harry'nin alt dudağına bir, iki, üç kez bahar'ın kendisinden gelen öpücükleri gibi dağıttı...
