Cedric, Harry'nin yanına gider.
"Hey Harry! Bugün beraber takılmak ister misin? "
"Uh, üzgünüm Cedric. Ama eğer bugün seninle takılırsam, erkek arkadaşım seni öldürebilir.-"
O sırada Draco, hızlı bir şekilde Harry'nin yanına gelir ve elini onun (Harry'nin) beline sarar.
"Merhaba Diggory! Seni, erkek arkadaşım ile konuşturması gereken sebep nedir acaba? "
Cedric, Draco'ya ve Harry'nin belindeki eline bakar. Harry ile yakın olduğunu düşünüyordu, neden ona sevgilisi olduğunu söylememişti ki?!
Yinede gülümsemeye çalıştı. 'Biraz' üzülmüştü...
"Şey- Ben, Harry ile takılmak istemiştim aslında. Fakat, bir sevgilisi olduğunu bilmiyordum(!). Hafif bir sitemle söylemişti bunu. Açıkçası hem alınmış hemde kalbi kırılmıştı.
Ondan- yani Harry'den, bir süredir hoşanıyordu çünkü.
" Ah evet, anlıyorum! Birilerine söylemeyi pek istememiştik. O yüzde-"
Cedric, hızla Draco'nun sözünü kesmişti.
"Neden? Birbirinizden utanıyor musunuz yoksa? "
Bu nasıl olabilirdi ki?!
Eğer Harry, kendisinin sevgilisi olsa bunu duymayan kalmazdı!
Sevgisini herkese açıklardı. O ise Harry'den utanıyordu! Ne hakla sevgilisi olurdu?!
Sarışın genç, önce sevgilisine bakıp gülümsedi. Sonra ise Cedric'e dönüp yüzünü eski sert ve alaycı haline getirdi.
Harry, onun bu surat ifadesi ile iyi bir şey olmayacağını anladı.
Sevgilisi, ne kadar ona karşı iyi davransada-
Kıskandığı zaman gerçekten korkunç oluyordu.
"Huhuhuuu! "
(Y.N:Azkaban Tutsağında, ormanda Harry'e bakarken çıkardığı sesin aynısı-)
"Aslına bakarsan Diggory.-
Sevgilime yanaşan kişilerin kim olduğunu öğrenmek için pek kimseye söyleniyorduk.
Ah! Demek sen yanaşıyormuşsun? "
Draco Malfoy, kıskandığı zaman gerçekten korkutucuydu...
"Bir dakika ne?-"
Zavallı Cedric, 'petrificus totalus' büyüsü yemiş gibi donmuştu.
"Blaise, Pans! Şu aptalı, benim için ihtiyaç salonuna götürür müsünüz? "
Ah, evet. Pansy Parkinson ve Blaise Zabini, arkadaşları ve biricik enişteleri için her zaman hazırdı. ~
"Elbette! " İkili aynı anda bunu söyleyip Cedric'i iki kolundan tuttular.
"Hadi Diggory! İşimiz uzun sürecek! " Zabini, kesinlikle (bir Malfoy kadar olmasada-) insanın tüylerini diken diken yapıyordu...
~(Bir kaç saat sonra.)
(-Altın ve Gümüş üçlü-)~
"İyi patakladık ama." Pansy'den gelen ses ile Gümüş Üçlü, kahkaha atmaya başladı. Hermione ve Harry ise onlara onaylamaz bir şekilde bakıyordu.
"Çocuklar! Bu yaptığınız yanlış! Bir gün Profesörlere yakalanacaksınız. "
"Boşver Herm. Ben bunu anlatmaya çalışmayı uzun zaman önce bıraktım. "
İkili birbirlerine gülerken-
Ron, onu sürekli olaylardan uzak tuttuğu için Blaise Zabini'yi azarlıyordu.
"Diyorum beni de çağırın diye! Kavgalarda hep arkaya itiyorsunuz beni! "
"Birisini dövmek eğlenceliyse, bende seni dövebilirim Ronald! En azından derslerine odaklanman gerektiğini hatırlarsın! "
"Hıh! Sevgilim korur beni! Değil mi Blaise? "
Turuncu saçlı genç, bu kızdan gerçekten korkuyordu. Ve kaçabileceği tek kişi sevgilisiydi. Yani en azından arkasında saklanabileceği kadar uzundu!
"Elbette sevgiIim!"
Esmer tenli olan, kıvırcık saçlı kızın bakışlarını gördükten sonra çabuk fikir değiştirmişti-
"Tabii, en azından birlikte saklanabiliriz! "
Bu sözden sonra bütün ekip gülmeye başlamıştı.
Birlikteyken asla sıkılma şansları olmuyordu! ~
"Bu arada-
Yarın Hosmeade'e gidiyoruz değil mi? "
Harry, arkadaşları ve sevgilisi ile yarın bolca zaman geçirmek istiyordu. Uzun süredir hep beraber vakit geçirmiyordular. Bu gezi için güzel planlar yapmıştılar.
"Benim almam gereken bir kaç kitap var. Pansy ile onları alıp yanınıza geleceğiz. "
Ah, şu kız! Bir süre kitapsız duramıyor muydu?!
"Pekala.~" Dedi Harry, son harfi uzatarak.
"Benim hiç işim yok. Tüm gün beraberiz! Değil mi Blaise? " Turuncu saçlı genç, sevgilisi ve arkadaşları ile zaman geçirmeye bayılıyordu.
Hemde yanlarında sürekli 'ders ders!' diye dolanan arkadaşı olmadığı zaman daha boş vakitleri oluyordu!
Boş gezinmek, bu dört erkeğin, şüphesiz şekilde en sevdikleri şeydi.~
Yazar notu:
Ah, anlamsız ve kısa oldu ama sorun değil.
Bu bölümün bir devamını yapmayı düşünüyorum.
Sanki çok güzle yazıyomuşum gibi...
Peh jdmekxndöxjmekdndm
~
