OFFSIDE (Suspire Series #1)

EPILOGUE

Lumabas ako ng fitting room at nakangiting sinalubong si Caneles. Kinawit ko ang braso ko sa kaniya, habang sabay kaming naglalakad papasok sa kaniyang office. Umupo siya sa dulo ng kaniyang lamesa habang ako naman ay sa sofa kaharap ang kaniyang table.

Pinagmasdan ko ang dalawang singsing na suot ko. Eros and I were engaged. After 4 years of girlfriend-boyfriend relationship, we finally decided to take the next level. Walang makakapagsabi kung gaano ako kasaya. It feels unreal!

After the plane crashed accident, Lexa decided to take a break. Tinuloy niya ang pag-aaral sa Europe at minsan lang umuwi sa Pilipinas tuwing may okasyon. She's still undecided kung maninirahan ba siya sa ibang bansa o dito pa rin sa Pilipinas. But either way, I supported her in everything. Kung kailan siya handa. Kung kailan niya gustong humarap ulit sa mundo. I will be there. I'm the only family she had left.

"Kailan balik ni Lexa?" Caneles inquired, moving closer and taking a seat on the opposite sofa from me. I sent her a friendly smile.

"I'm not sure," I confess. "She hasn't updated me kung makakapunta ba siya sa kasal."

Caneles promised me, "It's your wedding day. She will, without a doubt, be there on the most important day of your life. Atsaka sayang naman 'yong gown na ginawa ko para sa kaniya 'no. So required siyang pumunta."

Caneles was the one made our gowns and suits for the wedding. Kaunti lang naman ang mga bisita namin. Sa tulong din ng Mama ni Eros ay nakahanap kami ng magandang reception pagkatapos ng kasal. She also wants me to call her Mom dahil ikakasal na daw ako sa anak niya.

I'll become part of his family and he'll become part of mine.

Malaki ang pasasalamat ko kay Caneles. She has been a very good friend. Siya ang nag-asikaso sa funeral dahil pareho kami ni Lexa na hindi makausap ng matino noong dumating ang mga katawan nila. It hurts and breaks me to think about it. Hindi ako makapaniwalang gano'n 'yong nangyari. Hindi ako makapaniwalang wala na sila.

Billy hasn't yet had the opportunity to explore the world. After the world took him from us, he was still an infant. Kahit para lang sana kay Lexa. She was alone. Hindi pa namin siya nakikitang umiyak. Pero hindi namin alam kung gaano siya nasasaktan sa kabila ng tuyo niyang mga mata.

She said that she needed to take a breath. She must be free from all setbacks. I'd let her do whatever she needs to feel better about herself. If she returns, I told her that. I'll be waiting for her at the mansion to welcome her.

Gamit ang sasakyan ni Caneles dumiretso kami sa auditorium. It's the final game of Eros. Mabuti nalang at dito sa Pilipinas ginanap ang Championship. I know hindi kami pwedeng magkita ni Eros bago ang kasal kaya hindi ako nagsabi na manonood ako. Pinakiusapan ako ni Caneles na huwag munang manood dahil baka hindi ako mapigilang iuwi ni Eros sa unit niya. His clinginess made me laugh.

"May TV naman kasi!" reklamo nitong kasama ko. I bet she doesn't really enjoyed sports game. Ganiyan din ako noon pero ngayon ay natutuwa ako. Lalo pa't naglalaro si Eros.

Dahil gusto kong manood ay walang nagawa si Caneles kundi ang pumayag. Sa nagdaang taon ay sa iisang bahay na kami nakatira ni Eros at kung tutuusin ay kasal nalang ang kulang sa amin. 

When Eros blocked a striker from the opposing team from scoring, the audience cheered and clapped. I couldn't stop grinning as I watched him adjust his gloves. Kahit malayo siya sa pwesto ko, I can see him clearly. His sweat-soaked hair and his irresistible smile.

Ilang beses ko na siyang nakitang naglaro sa field. Sa Pilipinas o sa ibang bansa. I promise I'll be there for him every step of the way. That I will be there for both the losing and winning. They never, indeed, lose. As a result, we all rejoice in our victory.