CAN EVİ (Tamamlandı)

8.Bölüm

( ASAF KARAHANLI )

Sinirle önümde ki dosyayı fırlatıp başımı ellerimin arasına alıp sakinleşmek için bir kaç saniye bekledim.

Ama ne yazık ki geçmiyordu !

İstemeden önce en güvendiğim İstanbul'da ki adamım olan Hakan'a araştırması için Asminin adını soy adını verip benden önce ki hayatı ile ilgili araştırma yapmasını istemiştim.

Önüme gelen dosyada ise bu fikrin çok iyi bir karar olduğunu daha iyi anladım.

Çünkü berdel ile evleneceğim kız hakkında hiç bir bilgiye sahip değildim ve bu beni huzursuz ediyordu.

Buraya gelmeden önce yıllarca İstanbul'da tek başına yaşayan bir kadındı ve bu benim kafamda soru işaretleri olmasına sebep oluyordu.

Doğduğum ve büyüdüğüm bir toplumun bana kattığı en büyük şeydi şüphe duymak ve herşeyi en ince ayrıntısına kadar araştırmak.

Evet cahil veyahut geri kafalı bir insan değilim ama evleneceği kadını tanımaya dahi fırsatı olmadan, onun geçmişine dair bir fikir sahibi olmadan evlenip geçmiş geçmiştir diyecek bir adamda değildim.

Bu yüzden dosyada gördüğüm Asminin İstanbul'da bir sevgilisi olduğunun bilincinde olup onun bu ilişkiyi sürdürmesine razı gelecek değildim.

Sonuçta berdeli oda ne kadar mecbur ve zorunlu bir şartta kabul etmiş olsa da o artık benim nişanlım ve imam nikahlı karımdı.

Şimdi ise bana verecek büyük bir hesabı vardı !

Odamın kapısı çalması ile gir diyerek bağırdım.

Gelen kişiye baktığım elinde dosya ile kapıda dikilen Cananı gördüm.

"Efendim bugün saat 18.30 da toplantı var bunlarda çalıştığınız dosyalar." Diyerek masamın yanına gelip elinde ki dosyaları bıraktı.

Ben ise saate baktığımda 17.45 olduğunu gördüm. Biraz sonra ise asmin'i almak için gitmem gerekiyordu.

"Toplantıyı iptal et."

"Ama efendim bu sizin için"

"Sana dedim ki toplantıyı iptal et. Uzatma !"

Yüksek sesli bir şekilde konuştuğum için canan telaşla başını sallayarak odadan çıktı.

Onun çıkması ile yerimden kalkıp cam kenarına gittim ve cebimde ki sigara paketinden bir tane sigara alıp yaktım.

Hızlı bir şekilde ve asminle ilgili kafamda ki düşünceler ile içtiğim sigaramı söndürüp, odadan çıktım.

Şirketten çıkıp arabama bindiğimde cebimden telefonu çıkarıp asmin'i aradım uzun bir çalıştan sonra nihayet açmıştı.

Konuşmasına fırsat vermeden,
"Konum at." Dedikten sonra telefonu kapattım.

Bir kaç dakika sonra gelen mesajla Asminin attığı konuma doğru sürmeye başladım.

Hızlı ve öfkeyle sürdüğüm arabanın hız limitini baya bir zorlamış olmalıyım ki 10 dakika içinde Asminin attığı konumdaydım.

Arabayı park edip indiğimde, annemgil ve Asminin beklediğini gördüm.

Onlara doğru gittiğim de beni ilk fark eden annem olmuştu.

"Sonunda geldin oğlum, sen Asmin kızımı eve bırak bizde sami ile birlikte geçeriz konağa."

Annemi başımla onaylayarak hiç konuşmadan Asminin elinde ki poşetleri alıp arabaya doğru yürümeye başladım.