Seokjin-ah 💜

-12-

Medya HRJDKDKDO

Bugün ki ikinci attığım bölüm, karışıklık olmasın diğer bölümü okudunuz mu gidin bir bakın

İyi okumalar💜

××

Bir nevi koşarak evden çıkmıştım, beni gören birisi kütüphaneye gidiyor sanardı ama ben sevdiğim adamın yanına gidiyordum, en huzur bulduğum anılarıma gidiyordum.

İçimi öyle bir his kaplamıştı ki sanki tüm dünya benim olacaktı, aslında o tüm dünyanın ederdinden daha değerliydi. Benim sevdiğim di o ...

"Namjoon?" Arkamı döndüğümde karşımda Jimin'i görmemle şaşırmıştım.

"Ah merhaba Jimin"

"Nereye böyle yüzünde güller açıyor?"

"Seokjin'in yanına gidiyorum" benim gülümsemem onada bulaşmıştı.

"Çok mutlu oldum Namjoon, artık real oldunuz mu peki?"

"Ah hayır arkadaşız"

"Ay totom bende yedim" gülümseyerek açtığı kollarını sarılarak karşıladım. Çok iyi birisiydi, kaç yıl geçserse geçsin hep destek olmaya çalışırdı.

"Emin ol çok mutlu olacaksın Namjoon, emin ol"  kulağıma fısıldadığı şeyle gülümsemem katlandı ama duyduğum ses ile bir anda kollarımızı ayırdık.

"Merhaba Namjoon?" 

"Hoşgeldin Seokjin, bende sana geliyordum"
Nazelim gözleriyle Jimin'i süzmüş sonrasında bana dahada yaklaşıp kafasını boyun girintime koyup soluklandı.

Kokusu dört bir yanımı sararken istemsiz gözlerim kapandı.

" Ben gideyim o zaman görüşürüz" Jimin'in sesiyle gözlerimi açıp elimi uzattım. El şıkıştıktan sonra aramızda ayrıldı.

"Namjoonie"

"Hmm?" Elimi saçlarına daldırıp ufak buklelerini okşadım. Anında hissettiğim kalbi normalin 5 katı hızlanmıştı.

"Eve gidelim~" yaptığı aigolu sesiyle kalbimin binbir parçaya bölünmesini izin verdim. Onu onaylayan mırıltılar çıkarıp hiç ama hiç istememe rağmen ondan ayrıldım.

>>>>>

Sessiz yolculuğumuz dan sonra evine varmıştık ben direk çantamla beraber odasına ilerledim. Hemen arkamdan gelip benle beraber odaya geçti.

"Namjoon oturur musun?" Oturmamı istediği şey yatak olduğu için şaşırsam da sesimi çıkartmadım. Tam önümde dikilmişti, geniş omuzları arkasından oda gözümüyordu. Kendisi tüm görüş alanımı kaplarken hafif öne eğildi.

"O kim di?"

"Jimin-shi, eski komşum arada arar konuşuruz"

"Niye sonuna ek getiriyorsun ki?"

"Ne?" Anlamaz bir şekilde gözlerimi her bir santimine kadar ezberlediğim yüzünde gezdirdim. Sinirli duruyordu, ilk defa.

"Jimin-shi, Seokjin-ah" gözleri dolduğunda ne yaptığımı bilmesem bile çok kötü hissetmiştim. Ayağa kalkıp kollarımı sardım sıkıca, yüzünü boynuma gömdü.