Επιθυμίες της νύχτας ♤ Στο Σικάγο

Κεφάλαιο 6

Σερίνα

Βγαίνουμε απ' το καμαρίνι μου και κατεβαίνουμε τα σκαλιά των παρασκηνίων για να βγούμε απ' την πόρτα που βγάζει στον κυρίως χώρο του μαγαζιού. Ανεβαίνουμε στο υπερυψωμένο επίπεδο και πιάνουμε δύο άδειες θέσεις στο μπαρ. Ο κρυφός θερμός φωτισμός κάτω απ' τον πάγκο δημιουργεί μια ρομαντική ατμόσφαιρα. Ή κατάλληλη ατμόσφαιρα για να μεθύσεις... Όπως το δει κανείς.

Οι δύο πράκτορες ασφαλείας μου κάθονται διακριτικά στις καρέκλες ενός άδειου ψηλού τραπεζιού λίγο πιο δίπλα. Πάντα κάνουν εξαιρετική δουλειά στο να περνάνε απαρατήρητοι αλλά και στο να μη μου γίνονται "βάρος".

Ανάμεσα στους πελάτες του μαγαζιού νιώθω σαν ξένο σώμα. Παίζει ρόλο σίγουρα κι η κατακόκκινη τουαλέτα μου. Κι ότι με αναγνωρίζουν ως την τραγουδίστρια του μαγαζιού. Κι ότι με κοιτάζουν πρακτικά όλοι, ειδικά οι άντρες.

Μ' αρέσει να τραβάω τα βλέμματα συνήθως, αλλά όχι να με κοιτάζουν με τις πρόστυχες σκέψεις τους έκδηλες στα μάτια τους. Οι περισσότεροι άντρες δυστυχώς έτσι είναι, όμως. Βλέπουν τις γυναίκες σαν ένα κομμάτι κρέας με το οποίο μπορούν να περάσουν ένα βράδυ κάνοντας ό,τι θέλουν αυτοί. Και μετά... περνάνε στην επόμενη. Σιχαμερό...

Αυτό το lifestyle του ποτού και του ξενυχτιού ποτέ δε μου προκαλούσε ευχαρίστηση. Αγαπώ την παρέα της Στέισυ, αλλά θα προτιμούσα χίλιες φορές να καθόμασταν στο δωμάτιό μου στο σπίτι και να συζητάμε για τα πάντα και τίποτα. Να βλέπουμε ταινίες στο καθιστικό ή να κάνουμε έφοδο στην κουζίνα κι ο μάγειρας να προσπαθεί με τα χίλια ζόρια να μας διώξει με τις κλωτσιές!

Αλλά εντάξει... ούτως ή άλλως, μόνο τα Σαββατοκύριακα έρχομαι στο Violet Lounge με τη Στέισυ και τις περισσότερες φορές δε μένουμε καν για να πιούμε κάτι. Βγαίνω στη σκηνή, τελειώνω το ρεπερτόριό μου και φεύγουμε. Εξάλλου είμαστε πάντα μαζί από το απόγευμα, όταν και αποφασίζουμε τι θα φορέσω και πώς θα βαφτώ και τα λοιπά. Για μένα αυτό είναι το πιο διασκεδαστικό κομμάτι...

Η Στέισυ σηκώνει το χέρι της για να φωνάξει τον μπάρμαν. Ο ξυρισμένος με την ψιλή Ιταλός γόης έρχεται κοντά μας πίσω απ' τον πάγκο. Μας χαμογελάει. «Παρακαλώ...», λέει βάζοντας τα χέρια του που καλύπτονται από τατουάζ πάνω στον πάγκο εργασίας. Σκάει ένα χαμόγελο που ρωτάει Τι θες; παιχνιδιάρικα στη Στέισυ και την καρφώνει με τα σκούρα μεσογειακά του μάτια. Περνάω ήδη τέλεια...

Εκείνη του ανταποδίδει το βλέμμα παριστάνοντας την αθώα περιστέρα, τύπου Εγώ να πιώ ένα ποτό ήρθα μόνο. «Θα θέλαμε ένα Mai Thai κι ένα...», δίνει το λόγο σε μένα. Ο Εμίλιο στρέφει γλυκά το βλέμμα του σε μένα και περιμένει να του δώσω την παραγγελία μου.

«Ένα Zombie για μένα», λέω χαμογελώντας ελαφρά. Δεν απαντάει. Μόνο νεύει και αρχίζει να φτιάχνει τα κοκτέιλ μας. Η Στέισυ ξεκάθαρα κοζάρει τα γυμνασμένα μπράτσα του με τα μανίκια τατουάζ καθώς εκείνος ανακατεύει τα υλικά στο σέικερ. Θέλω να γυρίσω τα μάτια μου τόσο πολύ σ' αυτό που βιώνω. Αλλά είναι πολύ γλυκούλα η φίλη μου και το γεγονός ότι ο Εμίλιο της κάνει όντως το δύσκολο, ενώ εκείνη τον κορτάρει διακριτικά, αλλά και ξεδιάντροπα ταυτόχρονα, κάνει την όλη κατάσταση ακόμα πιο αστεία.

Ο Εμίλιο είναι καλό παιδί και αρκετά σοβαρό. Δουλεύει τουλάχιστον 3-4 χρόνια στο μαγαζί του πατέρα μου και είναι αξιόπιστος. Ξέρω ότι είναι λίγο πάνω από τριάντα κι ότι έχει έρθει μετανάστης απ' την Ιταλία, αλλά γενικά δεν έχω καμία ιδιαίτερη σχέση μαζί του. Δουλεύει στο μπαρ του πατέρα μου και όλοι οι υπάλληλοι του Violet Lounge ξέρουν ποια είμαι.

Νομίζω ότι θα ήταν καλό match για τη Στέισυ, πάντως. Η εκκεντρική και εξωστρεφής στυλίστρια με το μετρημένο και σοβαρό μπάρμαν. Ούτε μυθιστόρημα να 'ταν...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~Όταν η φίλη της πρωταγωνίστριας έχει πρώτη ειδύλλιο σε εξέλιξη 😂😂 Μην ανησυχείτε... έρχεται κι η σειρά της Σερίνας σύντομα... 😏~~