Relentless Deception

Chapter 29

I was patiently waiting for her when Eros entered the room.

"Let's go?" yaya niya sa akin.

"Later, I still need to talk to my sister." sambit ko sa kaniya.

He nodded and just sat on the monoblock chair.

"What's the date today?" he asked.

"September 12, why?"

"I'll put it in my calendar as the first decent lunch with my love." sabi niya sabay tawa.

"Disente na pala sa'yo yung may halong pangangasar?"

He chuckled. "It's much decent than you making me leave the table because of annoyance."

Totoo nga naman! Hindi na ako nakasagot sa kaniya nang lumabas na si Gayle at nakatungong pumunta sa akin.

"Tara na, ihahatid ka na namin." sabi ko sabay hila sa kamay niya.

Hinayaan lang niya ako at naglakad na palabas. Eros immediately get my bag and lock the door of the east clinic. Sinabayan na rin niya kami sa paglalakad paalis ng lugar.

When we reached the parking lot where Eros' crossover car lies, Gayle prevent me to continuously walk. I sighed and stopped walking. Sinulyapan naman ako ni Eros at ininguso na lang sa kaniya ang kotse.

He walked towards his car and waited there as I put back my attention to my sister.

"A-Ate..." nanginginig ang boses na tawag niya sa akin.

I sighed once again and looked at her in the eyes. "If it's about the past, matagal ko na kayong napatawad." sabi ko.

Her immediately watered with tears as she stared at me; as she long for my care as her big sister.

"Bakit hindi ka magalit sa amin ni Mama? Dapat magalit ka, niloko ka namin." umiiyak na nitong sabi. "Mas tanggap ko pa na nagagalit ka kesa yung ganito, Ate. Nagkamali kami noon, we took advantage to you. Dapat lang na kamuhian mo kami. Bakit... Bakit hindi ka galit, Ate?"

Pinunasan ni Gayle ang luha niya ngunit nawalan lang ito ng kwenta dahil umagos muli ang mga ito.

I smiled to her and embrace her instead. Napahagulgol siya sa yakap ko kaya hindi ko na nakayanan pang pigilan ang luha ko rin. I bit my lower lip and looked at the shining moon above us.

"Hindi ko makakayang magalit ng husto sa inyo, Gayle." Nilunok ko ang bara sa lalamunan ko saka nagpatuloy muli. "Kasi p-pamilya ko kayo. Kahit pagbaligtarin ko ang mundo, pamilya ko kaya at walang galit ang maghahari sa pagmamahal ko sa inyo."saad ko.

Dati ganito rin ang mindset ko. Na dapat ay magalit ako kina Mama kasi ginamit lang nila ako. Pinilit kong alagaan ang galit na 'yon pero sa huli ay ang pagkatuto lang ang naiwan sa akin at hindi ang pagkamuhi sa kanila.

Nasaktan ako dahil roon pero naiintindihan ko naman na kailangan lang nilang makasurvive at makabayad sa lahat ng utang ni Mama. Our life was in danger, I was also molested because of our debt, and I realized all of that as I long for a family beside me.

Na yung natitira sa puso ko ay hindi galit sa kanila kundi ang pagkagustong makita at mayakap silang muli. I always think of them whenever my mind wandered to something else. Laging ang tanong ko ay kung kumusta na si Leo hanggang sa makarating ang tanong sa kanilang dalawa ni Mama. I was like that for years and then I realized that my rage for them are no longer here in my heart. Kaya kong magalit sa kanila ng panandalian pero ang magalit sa kanila habambuhay ay hindi ko kaya.

Gayle cried louder in my embrace as I heard her chanting a lot of sorrys in between her sobs. Tinanggal niya ang pagkakayakap sa akin saka tinignan ako sa mga mata.