Start

2.6K 51 1
                                    

People will stab you at the back and ask you why are you bleeding. You will point a knife to them yet they will point a gun to your head. How ironic that plasticity has been normalised through the years just because we wanted that someone to stay as they are beneficial to us. Oportunista kung tawagin nila.

Pero may mga pagkakataon talaga na wala na tayong choice kundi ang maging oportunista na lang. Wala tayong choice kasi naubusan na tayo ng option o di kaya ay naubusan na tayo ng oras para mamili pa. Hindi naman porque may pagpipilian ay madali na lang ang lahat. Paano kung sa lahat ng pagpipilian ay kaakibat nun ay isang sakrispisyo?

I went from a tragedy. A tragedy where I will be the one who will sacrifice for my family to benefit. It was the nightmare of my life that even if I open and close my eyes, I am still stuck at that.

"Czarina," tawag sa akin ni Calisle.

"Mmhm?"

"You okay?" of course not!

"Yeah," I said.

Tumango siya at sinabing, "still having a hard time to sleep?"

"Still having a hard time in life." pabuntong hiningang sabi ko.

I fix the papers in the table at tumungo. Sobrang hirap ng buhay na kahit saan ako pumunta ay ang bigat-bigat. Pakiramdam ko ay nakipagpaligsahan ako sa isang kalabaw kaya pugpog na pugpog ang katawan ko sa hirap.

"Let's go home, it's already seven in the evening." mahinahon na sabi ni Cal sabay tingin sa pambisig nyang relo.

Home? Sana nga ay mayroon akong ganun. Bumuntong hininga ako at tumango na lamang sa kanya.

We went 'home' and I immediately go to our bed para magpahinga sandali. Gayle instantly went somewhere right after I gone home. I was just staring at our roof when I heard the loud bang from the door. I blinked for a moment and sighed. Mom is here.

"Frances!" tawag sakin ni Mama.

I stood up and ready myself with Mom's sentiments once again.

"Ma, nakauwi ka na pala." pakunwari'y positive kong sambit.

"Ikuha mo ako ng makakain! Bilis!" aniya.

I smiled and obliged to her command but to my shock, walang pagkain sa kusina. That's where it hit me. I forgot that I need to cook for my family na kahit ang pagpapahinga ay hindi ko karapatan. My sister is not here, panigurado ay nasa kaniyang nobyo 'yun dahil ayaw nya sa bahay kaya narito ako at naiiwan kasama ang maliliit ko pang kapatid.

When dad left the world, it is like all of the burdens in the world resurrected and went to me. I carry everything from our family's debt, from responsibilities in the house, and from the needs in the house. Lahat ng 'yun ay ako lang ang may pasan.

I am informed that Mama has been very invested to the point of addiction in gambling. Nung una ay hinayaan ko siya dahil ang sabi niya ay "It's my kind of healing." pero kalaunan ay hindi ko na siya kayang kontrolin tulad ngayon na umuwi galing sa sugalan tapos ang mata niya ay para na siyang adik sa kalsada.

I'm not her biological daughter, I was my dad's first daughter pero dahil nga sa namatay ang nanay ko ay naging siya na ang pangalawang nanay ko. I grow up in luxury but right now, all that was left to me is my pride.

"Ano?! 'Di ka na naman nakaluto?!" pagalit na sabi ni Mama.

Bahagya akong yumukod sa kaniya, "Pasensya na Mama, kakarating ko lang din po kasi galing sa eskwela." sambit ko.

"Eskwela? May gana ka pang mag-aral e tambak nga tayo ng utang na iniwanan ng magaling mong ama. Ipagtimpla mo na lang ako ng kape! Napakawala mong kwenta!" aniya.

Relentless DeceptionTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon