KUKLA

2.Bölüm

Biliyorum çoğu şey sizi benim kadar sarsmayacak.

Beni hiçbir zaman anlayamayacaksınız.

Benim gibi hiçbir zaman hissedemeyeceksiniz.

Belki gözleriniz dolu bir şekilde konuşmanın çaresizliği hiç sarmayacak vücudunuzu.

Her sabah o savaş meydanın ortasında bulmayacaksınız kendinizi.

Belki de çok güçsüz olduğumu, bana hiçbir şey yapmadığınızı savunacaksanız kendinizce.

Uyuyamadığım her gece şahit canımın nasıl yandığına.

"Beni neden kurtardın?" dedim titremesine engel olmaya çalıştığım sesimle.

"Ölmek mi istiyordun?" dedi bana tamamen dönerek.

"Boğuluyordun, senin aksine ben onlardan farklı olduğumu düşünüyorum."

Etrafımda o kadar insan olmasına rağmen hiçbiri beni kurtarmamıştı.

Ben cevap vermeyince elinde ki kıyafetleri göstererek "Şimdi üstünü değiştirmemiz lazım, çok üşüdün." dedi ve ayağa kalktı.

Gerçekten çok üşümüştüm, vücudum hâlâ titriyordu.

Bana neden yardım ettiğini çözemiyordum.

Elinde ki kıyafetlere uzandığım da "Kendim değiştirebilirim." dedim.

"Bu hâlde mi, aynada kendine bak istersen." dediğinde ne kadar kötü göründüğümü düşündüm.

"Neden bana yardım ediyorsun?" dediğimde bana doğru eğildi.

Hafifçe gülümseyerek "Sen her şeyi böyle sorgulayacak mısın gerçekten?" dedi.

"Sabah yanımdan kaçmasaydın sana partiye gelmemen gerektiğini söyleyecektim."

Başıma gelecekleri biliyordu.

Konuyu kapatmaya çalışarak " Bu konu fazla uzadı, hemen üstümü değiştirip gideceğim buradan." dedim odanın içinde bulunan banyoya doğru yürürken.

Banyoya girip kapıyı kapattığımda derin nefes aldım ve aynada kendime baktım.

Makyajım akmıştı ve yüzümde ki korku hâlâ silinmemişti.

Gerçekten çok kötü görünüyordum.

Islak tulumumu çıkardıktan sonra kuru kıyafetleri üzerime geçirdim ve akan makyajımı lavabonun kenarında duran ıslak mendille temizledikten sonra dışarı çıktığımda Toprak telefonda biriyle konuşuyordu.

"Tamam, ben halledeceğim." dedikten sonra telefonu kapattı ve bana doğru döndü.

Tam çantamın nerede olduğunu soracakken "Çantanı az sonra getirecekler, merak etme." dedi.

Birkaç dakika sonra kapı çaldığında Toprak kilitli kapıyı açarak çantamı aldı ve bana verdi.

Kapıyı kapatacakken onu durdurdum.

Müzik sesi hâlâ devam ediyordu.

"Herkes aşağıda gitmek istediğine emin misin?" dediğinde gülümsedim.

Daha fazla ne kadar ileri gidebilirlerdi?

Kapıyı kapatıp yatağa oturdum ve çantamdan telefonumu çıkardım.