Ağır Abi (BxB)

2) İLK MESAJ

Bölüm umarım hoşunuza gider
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın 😔💜
-----

Tabağımdaki son peynir parçasını da ağzıma attıktan sonra masadan kalktım. Önümdeki tabağı tezgaha koyduktan sonra ellerimi yıkamak için lavaboya gittim. Elimi ve ağzımı yıkayıp güzelce kuruladıktan sonra tekrar mutfağa döndüm.

Hâlâ masada oturan anne ve babamın yanaklarına birer öpücük kondurduktan sonra kendime bir şişe su aldım. Ardından hızlıca odama gittim.

Üzerimde büyük bir heyecan vardı. Çünkü bugün Cihan'a mesaj atacaktım. Sonunda cesaretimi toplamıştım. Onu yaklaşık bir yıl önce görmüştüm.

*Zaman geriye aksın*

"Bera hadi kalk dışarı çıkalım."

"Ya yatıyoruz ne güzel. Ne işimiz var dışarıda?"

"Hem temiz hava almış oluruz hem de dışarda teyzenin biri kek dağıtıyormuş ondan alırız."

"Tamam hadi gidelim. Sırf kek olduğu için geliyorum."

"Sen beni hiç sevmiyorsun ha."

"Evet yeni mi fark ettin?"

"Gıcıksın. Benimle gelme sen evde kal, ben de gideyim tüm kekleri alayım hepsini de ben yiyeyim. Sana bir tane bile kalmasın."

"Sen bana kıyamazsın ki." deyip yavru köpek bakışı atmaya başladım. Asım başını iki yana sallayıp sesli bir nefes verdi.

"Bu kadar tatlı olman işimi çok zorlaştırıyor."

Şirin olduğunu düşündüğüm bir şekilde güldüm ve yattığım yerde doğruldum. Üzerimde beyaz kısa kollu bir tişört altımda da diz kapaklarımın hemen üstünde biten bir kot şort vardı. Uzun olduğu için dışarı bununla çıkabilirdim.

Daha kısa giyindiğim zaman insanlar hep bana bakıyordu. İnce bacaklarım ve bebeksi suratım yüzünden de oldukça dikkat çekiyordum zaten. İnsanların suratındaki o yargılayıcı bakış beni çok yıpratıyordu. Benden tiksinirmiş gibi bakmaları... Ne yani vücudumda kıl çıkmaması benim suçum muydu? Yaratan böyle yaratmış ne yapabilirim de?

Derin bir nefes verip düşüncelerime nokta koymaya çalıştım. Sürekli böyle şeyler düşünüyordum. Ve her seferinde de moralim bozuluyordu. Tamam ben kısa giyinmeyi seviyordum. Ama kimse buna karışamazdı ki. Onları ilgilendiren bir şey yoktu bir kere.

Normalde ben etek giymeyi de seviyordum. Ama sadece evde giyebiliyordum. Kısa şort giydiğim zaman bana dik dik bakan insanlar, dışarıda etek giysem nasıl bakarlardı acaba?

"Biraz daha öyle oturmaya devam edersen kekler bitecek ve bize kalmayacak."

"Hiiih. Tamam tamam hemen kalktım."

Yataktan kalktıktan sonra hızlı adımlarla odayı terk ettim. Dış kapının önünde duran ayakkabılarımı da olabildiğince hızlı giymeye çalışmıştım. Ben tamamen hazır olduğumda Asım daha evden yeni çıkıyordu.

"Asım acele et hadiiiii."

Cümlemi tamamlarken kolundan tutup onu sarsmaya çalışmıştım. Bu hareketime gülüp kafasını salladı. O da ayakkabılarını giydikten sonra merdivenlerden inmeye başladık. İkişer ikişer inmiştim merdivenlerden. Bunu yapmayı seviyordum. İçime gereksiz bir mutluluk doluyordu, hem sekerek yürüdüğümde hem de merdivenlerden atlaya atlaya indiğimde.

Apartmandan çıktıktan sonra kaldırımdan yürümeye başlamıştık. Sokak pek kalabalık değildi. Sadece küçük bir çocuk topluluğu vardı. Ellerindeki kekleri görmemle gülümsedim. Ben de bir an önce kek yemek istiyordum.