Ağır Abi (BxB)

9) KARDEŞ

Bölüm umarım hoşunuza gider
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın 😔💜
-----

"Salak herif ya!"

"Ne oldu? Niye öyle bağırdın?"

"Adama açık açık git dedim. Yok tutturdu 'o hareketi yanlış yapıyorsun sana yardım edeyim' deyip duruyor. Sonra kolumu tutup beni kendine çekti ben de bastım çığlığı. Aklıma yapacak başka bir şey gelmedi."

"Ay aman boş ver. Bir daha yaklaşmaz zaten yanına."

"Umarım. Hiç sevmedim, zaten tipsiz gıcık bir şey. Suratından gıcıklık akıyordu resmen."

Asım'ın bu hâline gülmeye başladım. Benim yanımda olduğu için küfür etmemeye çalıştığını anlamıştım. Ama böyle sinirli sinirli konuşması çok tatlıydı.

"Tamam sakin ol. Hadi bize gidelim annem senin en sevdiğin kurabiyeden yapacaktı."

"Hiiih hani şu kakaolu şerbetli kurabiyeden?"

"Yesss ondan."

"Annene bayıldığımı söylemiş miydim?"

"Hem de defalarca kez."

"Olsun ben yine de söyleyeceğim."

Kasklarımızı takıp motora bindik. Ben kollarımı Asım'ın beline sarıp yüzümü de suratına yaslamıştım. O kurabiye yiyeceğim diye heyecanla motoru sürerken ben düşmemek için çaba gösteriyordum. Çünkü Asım her zamankinden hızlı sürüyordu motoru.

Sonunda evin önünde durunca hemen aşağı indim. O beni umursamadan hızlı adımlarla eve doğru gidiyordu. Bu salak hâline gülüp motoru bahçeye doğru iteklemeye başladım.

Biraz zorlansam bile bahçeye girmeyi başarmıştım. Anahtarı bile almamıştı bu aptal çocuk. Motoru kilitleyip ben de eve girdim. Tahmin ettiğim gibi Asım mutfakta annemi ne kadar sevdiğinden bahsediyordu.

"Hoş geldin bebeğim." Annem bana bakıp konuşunca gülümsedim. Yanına gidip yanağına küçük bir öpücük bıraktım ve Asım'ın yanına oturdum.

"Bugün kargo geldi. Aldığın mor etek gelmiş."

Duyduğum şeyle oturduğum yerden hemen kalkıp odama koştum. Aslında birkaç gün önce gelmişti etek. Ama yanlış beden gönderdikleri için değiştirmek zorunda kalmıştım.

Aynadan kendime bakıp gülümsedim. Çok güzel duruyordu üzerimde. Bu etekle fotoğraf paylaşmam lazımdı. Odamdan çıkıp merdivenlere yöneldim. Seke seke inmeye başladım. Mutlu olduğum her hâlimden belli oluyordu. Alt kata inince burnuma kurabiye kokusu dolmuştu. Annem fırının kapağını açmış olmalıydı.

"Asım hadi gel biz bahçeye çıkalım. Kurabiye soğuyunca yeriz."

Tespideki kurabiyelere üzgün bakışlar atarak yanıma geldi. Ben mutfak kapısından çıkarken o arkamda kalmıştı. Ne yaptığına baktığımda gülmeden edemedim. Kurabiyelere el sallıyordu. "Hemen döneceğim tamam mı? Korkmayın, baba hemen gelip sizi yiyecek."

"Asım sen delisin."

"Sanırım biraz öyleyim."

"Son günlerde baya konuşur oldun, hayırdır?"

"İstemiyorsan konuşmam, hıh."

Kollarını bağlayıp kafasını öbür tarafa çevirdi.

"Ya ben onu mu dedim şimdi?"

"Ben öyle anladım bana ne."

"Tamam özür dilerim gel barışalım."

"Tamam." deyip hemen kolunu omzuma attı.