Bizi nelerin beklediğini sadece Allah bilirdi. Planlar yaparak uyandığımız güne kader kahkahalarla gülüyordu belki de..
"semiha teyze hoşgeldiniz keşke haber verseydiniz"
Ağabeyimin açık sözlüğü beni güldürmüştü.semiha teyze her zaman ki yüzsüzlüğüyle böğüm böğüm bakıyordu suratımıza. Gözlerimi ellerindeki valize indirdim aman yarabbi olamaz istilacı kuvvetler yatağımızı yorganımızı ele geçirmeye gelmişlerdi.
"sende hoşgeldin aysima"
"sağol karan kusura bakmayın habersiz geldik" annesini gözleriyle omuz silkerek işaret etti. Anlıyorum sorun yok dercesine göz kırptım semiha teyze ezelden beri - kendi deyimiyle-kızıyla ağabeyimi baş göz etmeye kalkmıştı.
"ee hadi içeri geçelim"
Karan ağabeyim "biraz hava alıp geleceğim" diyerek yola devam etmiş bende semiha teyzelerle tekrar eve dönmüştüm Allah'tan hayvansever insanlardı çoğu akrabalarımız oğluşumuz mars'ı seviyor sayıyorlardı.
"ee semiha teyze bu güzel sürprizinin güzel nedeni nedir bakalım?"
"vallahi sıkıldık evde dedik biraz gezelim değişiklik olsun bindik geldik buraya"
"ayy ne iyi ettin semihoş taa bursa'dan buraya..."
"değil mi? Ay hadi bir kahve yap da içelim"
"tabi yaparım ne demek"
Homurdanarak mutfağa gittim zaten hışım çıkmıştı bir de bununla uğraşacaktım annem inşallah odama göz koyup benim odamı vermezdi amin.
Ben kahveleri yapana kadar kapı çaldı ocağın altını kısıp kapıya yöneldim maşallah kimse de istifini bozup bakmıyordu.
"anniş hoşgeldin"
Annem fısıldayarak "ala, karan nerede? Kaçtı değil mi?"
"yes, beybim kaçtı umarım gece eve gelmez de onun odasında yatarlar"
"ne yatılı mı?"
İçeriden seslendiklerinde sohbetimiz yarım kalmıştı anlaşılan karan'ın odasını ele geçirecektim bugün.
"Narin sana çok kızdı haberin olsun çekeceğin var elinden"
Annem içeriye ben mutfağa geçtim kendime yaptığım kahveyi de tepsiye koyup sallana sallana salona götürdüm
"ay bu yatak ne salonun ortasında niye toplamadın kız?"
"karan yatıyordu semiha"
Annem benim yerime cevap verince şükrettim allahtan üstelememişti.
Yemek telaşına girdiğimizde vakit nasıl geçti anlayamadan akşam olmuştu annem elinde telefon ağabeyime ulaşmaya çalışıyordu.arka cebimde titreyen telefonumu çıkarttım
"güzelim ben bu gece balamir'lerde kalacağım anneme iletir misin? Şarjım çok az bu arada odam sana emanet.."
Cevap yazmadan "Anne karan bu gece balamirlerde kalacakmış"
"benim neden telefonumu açmıyor bu çocuk!"
"ay anniş şarjı yokmuş bana da mesaj atmış zaten"
Dışarıdaki masaya karınca gibi çatal tabak bardak taşıyordum tek kız olmak zordu yahu bir allahın kulu işin ucundan tutmuyordu! Karancığım olsaydı yardım ederdi bana canım karan bacım.
"Ala, ver o tepsiyi ben götürürüm"
Şaşkın şaşkın aysima'ya baktım noluyordu aman yarab
"zahmet olmasın canım"
