Chapter 4

4 1 0
                                    


The eerie feeling welcome us in the hall way. Malalim na ang gabi and I think everyone is sleeping. The guards look shock and bow to us when we arrive. Halos mga guards lang ang nakakasalubong namin and thats good, actually.

Dineretso agad namin si Ivonne kay Leo na natutulog sa sofa. Napangiti ako at napailing dahil habbit niya na yun. Kahit kailan talaga napaka antukin nito.

Leo is one of the doctors here in the palace. At kahit na trainee pa lang siya ay napakita niya na deserving siyang mapabilang sa mga expert na doctor dito. Magagaling na doctor lang ang makakapag trabaho sa palace. Kaibigan namin siya nila kuya pero mas ahead siya sa'amin

"Huy shane, anong nginingiti ngiti mo diyan?. Mamamatay na 'to humaharot ka pa----" binatukan ko siya malakas.

"Wag na lang kaya ako magkaroon ng emosyon 'no?. Pakielamero ka talaga Joren." Inis kong sagot sa kaniya.

"Nye,nye,nye."

Inilapag ko na si Ivonne sa kama at ginising si Leo. "Leo gumising ka na diyan kailangan namin ng tulong mo!."

Napabangon kaagad siya sa sofa at tiningnan ang isang kama sa loob ng laboratory niya. Lahat ng doctor or trainee ay may sariling kwarto o laboratory nila.

"Human." Leo said.

"All of you sucked her blood?" Galit na paratang niya sa amin.

"Uy, hindi ah!. Ito ang pagalitan mo dahil siya ang may gawa niyan!." Tinuro ni Joren si Kuya na nakaupo at nakayuko sa lapag. Hindi parin namin siya kinakalagan para makasigurado na okay na siya.

Confused na nilapitan ni Leo si Kuya dahil hindi siya umiimik. Pero natigilan kami sa sinabi niya.

"He's not breathing!." Natuod ako.

Inalis agad nila ang kadena at nilagay sa isa pang kama. Looking at his pale face made me cry. Bakit hindi namin napansin?. Is it because I was too angry from what he did?.

An arm suddenly hugs me from behind. I look at him with so much tears streaming down to my face.

"Hush, malakas ang Kuya mo alam mo naman yun. Suntok nga ng Dad mo nakaya niya, 'yan pakaya?." Napangiti ako, somehow it comforts me.

His body stiffened when I return the hug. I look back to my brother na nakahiga ngayon at ine-examine ni Leo. I saw a relief plastered on his face.

"Woah! he is okay for now but still we need a proper medication and a help from our head doctor. I can't save him with my own hands and this girl you are with." He is now standing in front of us.

"Bakit kailangan pa ng senior doctor?!. Ano bang problema nilang dalawa?. I can donate my blood to her and to my brother. Please, hindi namin pwede ipaalam na nandito na  kami. Alam mo naman ang mission namin kung bakit kami nasa mga mortal ng 150 years hanggang ngayon." Pagmamakaawa ko sa kaniya.

"I can donate my blood to them and ask for someone too. Alam ko namang madaming mag vo-volunteer dahil sikat yang si Cedrick." Joren confidently said.

Napatitig lang samin si Leo with a hopeless face. Umiling siya samin at tumingin sa dalawang nag aagaw buhay.

"Hindi lang ito basta-bastang problema at pag donate lang ng dugo. Based on my observation and a little bit knowledge about it----"  tumigil siya at may ipinakita sa monitor.

"The blood that circulates on his body, now, is destroying all of his cells and organs. Eating his bones, and especially, his heart. Alfeus blood drops at fifty percent inside and right now it is fighting because of the fluid I injected. About the girl, her blood contains poison or should I say....rare poison that we are still observing, examine, and finding a cure. But none of us, even our dead ancestor's and the most skilled doctors who passed away can't solve this problem." My legs became weak. Thankful that Joren is still holding me kung hindi ay nahulog na ako sa sahig.

PerceivedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon