Czekał na ten idealny moment od... wielu dni. Bardzo wielu. Aż w końcu poszliście na kolejny spacer nad rzeką, zebrał się w sobie i postanowił, że w końcu to zrobi. Najwyżej go odrzucisz, ale przynajmniej nie będzie żałował, że tego nie zrobił.
- [t/i] - zatrzymał się, ujmując twoje dłonie. Popatrzyłaś na niego z nie małym zmieszaniem.
- Coś się stało? - z kilometra można było zobaczyć, jak bardzo Hwa się denerwował.
- No bo znamy się długo. - zaczął niepewnie. - Dość bardzo długo. I tyle opowiadałaś mi o swoim życiu, opowiadałaś mi o wszystkich tajemnicach jakie masz, i... to nie byłoby sprawiedliwe, gdybym ci tego nie powiedział... Ale nie uciekaj - dodał szybko, widząc twoją niezrozumiałą minę. - Ani nie krzycz. Bo cię kocham.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
𝐉𝐨𝐧𝐠𝐡𝐨
Każdego wieczoru dokładnie analizował wszystko, co chciał ci powiedzieć. Ba - zapisywał to nawet na kartce i co chwila poprawiał, chcąc żeby to wyszło jak najlepiej. Żebyś tylko go nie odrzuciła.
A teraz siedzieliście u niego w domu, wpatrując się w siebie jak w obrazy.
- Więc co chciałeś mi powiedzieć? Zaraz jest północ.
- A więc... [t/i]. Wiesz jak bardzo jesteś dla mnie ważna? Jesteś dla mnie okropnie ważna, nie wyobrażam sobie swojego życia bez ciebie, bo to ty stałaś się moim światem. Nie chcę by to się zmieniało; jedyne co chciałbym, żeby się zmieniło, to fakt abyś dowiedziała się o tym co czuję. Ja cię po prostu kocham, zostaniesz moim słoneczkiem?
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
𝐘𝐮𝐧𝐡𝐨
Zaprosiłaś chłopaka do kawiarni, będąc już zdecydowaną - w końcu postanowiłaś powiedzieć mu całą prawdę.
Serce waliło ci w piersi jak młot, gdy Yunho z uśmiechem siadał naprzeciwko ciebie. Ręce strasznie ci się trzęsły, przez co musiałaś położyć je na swoje kolana pod stołem, żeby niczego nie zauważył.
