YARATIK MAFYA 2

-12- KORKU

- Oy vermeden geçmeyelim lütfen 🤗 -

(Fotoğraftaki ayrıntıya dikkat edenler😁)

(Sınır 120 vote)

Susmayacaktım. Ona söylemem en doğrusuydu. Bari oğlum bir babası olduğunu öğrenmesi lazımdı. Daha fazla gizleyemezdim. Ne olacaktı? Sonuna kadar bu gizli gerçeklerle nereye kadar yaşayacaktık. Burnumu kırıştırarak Pamir Aras'ın gözlerine odaklandım. O da pür dikkat beni izlerken derin nefes aldım.

"O senin..." diyerek söze girerken bir kez daha derin nefes aldım ve sertçe yutkundum. Hala anlamsızca beni izliyordu. Söyleyecektim. Bu sefer susmak yoktu. Kendine gel ve her şeyi söyle. Söyle ki bu iğrenç mesuliyetten bir an önce kurtul. İç sesime hak verirken yüzüne burukça gülümsedim.

"O senin baban" dedim ciddi sesimle. Pamir Aras'ın bakışları değişirken etli yanaklarını sarkıtarak bakmaya devam etti. Anlamıştı, fakat hala benim dediğimi sanki anlamak istemiyor ve anlamakta zorluk çekiyor gibiydi. Bakışları çok farklıydı.

"Babam mı?" diye sordu şaşkınca.

"Evet. Pamir senin baban" dedim. Gözleri büyümüştü. Sanki gözlerindeki o ışık mutlu olduğunu gösteriyor gibiydi. Bir babası olduğu için sevinmesi çok normaldi.

"Benim bir babam mı var?" diye sordu bu sefer umut dolu sesiyle. Gözlerim dolmaya başlarken kendimi tuttum. Nasıldı sevinmişti. Bir babası olduğunu öğrenmesi ona iyi gelmişti. Kreşte sürekli arkadaşlarını babaları alırken onun babası olmaması canını yakıyordu. Bunu gözlerinden anlayabiliyordum. Bana çaktırmak istemezken bile kendini ele verebiliyordu.

"Evet. Senin bir baban var ve eğer ki o senin oğlu olduğunu öğrenirse bizi ayırır..." dedim. "O yüzden bu sırrı ikimizden başka kimse bilmeyecek. Ağzından oğlu olduğunu ya da ona baban olduğunu söylersen bir daha benim yüzümü sana göstermez " derken Pamir Aras korku ile yutkundu. Dudakları düz çizgi halindeydi ve korktuğu bariz belliydi. Çocuğu resmen bütün duygular içine sokmuştum ama bilmesi artık farz kılınmıştı.

"Neden bizi ayırmak istesin ki? O kadar kötü mü bir kalbi var?"

"Kötü bir kalbi yok. Sadece ona söylemediğim için sinirlenir ve gözü bir şey görmez. Bu yüzden bizi birbirimizden koparır"

"O zaman sende hemen söyle"

"Söyleyemem. Anlamıyor musun bizi ayırır, bunu sana yapamam. Senden iki saniye ayrı kalamazken sonsuza dek sensiz ayrı ne yaparım ben?" diyerek sonunda gözlerimden yaşları akıtırken Pamir Aras'da benimle birlikte göz yaşını düşürmüştü. O da ağlıyordu. Benden ayrı kalamayacağını bildiği için göz yaşı döküyordu.

"Ağlama anne. Tamam söylemem ben, sen ağlama yeter ki. Söz" dedi ve hızla bana sarılırken küçük bedenine kollarımı sararak bende ona sarıldım. Araba da durduğumuz için sarılmamız biraz zor oluyordu.

Gaye " Neler oluyor orada?" diyerek kapının ağzından bizi izlerken ona döndüm. Gaye sorgulayıcı gözleri ile bizi süzerken Pamir Aras'a dönerek ona göz kırptım. O da gülümseyerek bana göz kırpmaya çalıştı. Gülümseyerek arabanın arka koltuğundan inerek on koltuğa ilerledim. Gaye hala bi cevap beklerken arabaya binmesi için işaret gösterdim.

Pamir Aras'ın kapısını kapatarak yolcu koltuğuna oturdu. Bende sürücü koltuğuna yerleştiğimde ellerimi diresyona kenetleyip ortadaki aynadan Pamir Aras'a baktım. Bir yere dalmış düşünüyor gibiydi. Dalmıştı. Ne düşünüyordu acaba? Gözlerimi ondan çektiğim de bir çift gözün üzerimde olduğunu fark ettim.

Gaye "Lina iyi misin sen? Ne konuşuyordunuz siz Pamir Aras'la ve en önemlisi neden Pamir buradaydı?"

"Gaye. Şu anda inan konuşacak halim yok. Eve geçelim her şeyi anlatacağım" diyerek birazcık sesimi yükselttiğim için Gaye korkarak ağzına hayali fermuar çekti. Gözlerimi yola çevirerek arabayı çalıştırdığım da düşüncelerimi bir kenara bırakarak yoluma odaklandım.