Epilogue

1.1K 29 1
                                        

Hola, Elites! Thank you so much for reading this story. Please let me know your thoughts. At least for the last page :)

PABAGSAK NA UMUPO si Dean sa swivel chair sa loob ng kan'yang opisina at pinagpahinga ang magkabilang braso sa armrest tsaka pumikit. He's tired from being a little all-rounder today.

Cooking, signing papers, hosting an event, computing grades for students and of course....sulking.

The fact that Serenity doesn't answer his calls since this morning and more than three years of being away makes him grumpy.

Oo nga't nakakausap niya ito sa video calls pero hindi pa rin sapat iyon sa kan'ya. Namimiss na niya ito ng sobra. May mga pagkakataong hindi niya ito nakikipag-vc dahil sa sobrang busy. He even plan to book a flight and see her himself. But he render it and just wait freaking patiently.

"Sir?" Kumatok ang sekretarya niya.

"Come in." He said and sat straight. He rested both of his arms on his office table and open the remaining unsigned papers in the folder.

"You only have two schedule for tomorrow." Anito nang makatayo ilang metro mula sa kan'ya.

"What is it?" He asked. Natigilan ng ilang segundo ang sekretarya at napakurap sa kan'ya.

"40th anniversary po ng Montecillo Franchise—"

"Oh, fuck." Hindi niya mapigilang mura at napakamot sa batok. Sa daming ginagawa nakalimutan na niya. Looks like he's gonna have another beat up day tomorrow.

"There will be live cooking hiring for new applicants and Anniversary party for the night. Naimbitahan na po ang mga dapat imbitahan at nakahanda na rin ang setting para sa live bukas." Nilapag nito sa harap niya ang isa na namang folder. "That's the remaining list of applicants, Sir. Sila 'yung humabol right before end of submission."

Tinanguan lang niya ito. Then there's another knock in his office. His secretary bow and leave his office, pumasok naman si Rina na mukhang hinihintay silang matapos.

"Umuwi ka kaya muna?" Anito at umupo sa visitor's chair.

He stood up and sat on the opposite side. "Masyado pang maaga."

Rina always talk to him casually. Not because she's much more older than him, but he have know her since he was a teen. Halata ang mga kulubot nito sa mukha na hindi na masyadong natatakpan ng kolorete. Palaging nakaformal dress at strikto ang mukha.

"Ayaw mong umuwi dahil iniisip mong wala namang naghihintay sa 'yo doon sa bahay mo."

He chuckle when she found it out. "May lakad rin naman ako mamaya." It's that child's birthday. He can't miss that little cutie's day.

"Uuwi rin ang mga magulang mo bukas ng madaling araw."

"I know."

The door opened and his secretary entered with two cups of tea.

"Bakit 'di ka nalang mag-asawa?" Suggest ni Rina na ikinailing niya. "'Yon din ang gusto ng magulang mo. Wala ka naman sigurong balak na tumandang binata, 'di ba?" Pinaningkitan siya nito ng mata.

"Wala." He sips on his tea. "It's already planned. Ang may-ari nalang ng isang singsing ang kulang." Binulong niya ang huling sinabi.

"Ano?" Lumapit ng konti si Rina sa kan'ya. Halatang hindi narinig ng huli niyang sinabi. "Pakiulit nga. Hindi ko narinig, e."

Umupo siya ng tuwid. "Tumatanda ka na kasi."

When It RainsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon