Ben: Allah aşkına sus Sinan sana söz veriyorum bir daha kavga edersem yanına gelicem.
Sinan: ne susu kızım gece okadar kötü durumdaydınki görmen lazım bi ara ben bile ağlayacaktım.
Ben: tamam asma o güzel suratını. Sadece onlara 2. bir şans verdim eyer o şansı kötüye kullanırlarsa sana söz veriyorum hemen yanına gelicem. Dedim ve kollarımı Sinanın boynuna doladım. Oda kollarını benim belime doladı.
Size ne olduğunu anlatayım. Uçuruma gittikten sonra eve döndük. Eve geldiğimde Sinana dün gece için mecaz değil gerçek 1 saattir hesap veriyorum. Takmış kafaya 'eyer burda mutlu değilsen benimle kal' diye durmadan aynı şeyleri durup söylüyor.
Sinandan ayrıldıktan sonra yanağından öptüm.
Ben: Sinan sana söylemem gereken bir şey var.
Sinan: ne oldu küçük annem?
Ben: şey ben bugün yetimhaneye gittim ve Melek ile konuştum ona artık söylesekmi onun ö-öldüğünü?
Sinan: bence söylemeyelim bünyesi kaldıramaz. Dediğinde kafa salladım. Özlüyordum hemde herşeyden çok. Göz yaslarımı silip yataktan kalktım. Aklıma gelen muzip bir fikirle Sinana döndüm.
Sinan: yine ne işler peşindesin Beren?
Ben: şey diyiyorum Baharları da alıp dışarıya mı çıksak.
Sinan: olur sen hazırlan aşşadayım. Diyip odadan çıktı. Hadi başlayalım Beren Korhanın en büyük savaşına. Kıyafet seçmek. Hava soğumaya başladığı için uzun bir şeyler giymeye karar verdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saçlarımı sıkı bi at kuyruğu yapıp odadan çıktım.
Salona geçtiğimde herkesin gözleri dolmuştu. Noldu lan bunlara amk. Bora yanıma gelip bana sarıldı.
Bora: abla nolur gitme. Dediğinde anlamadım ben nereye gidiyorum lan. Sinana baktığımda sırıtıyordu. Ulan Sinan ulan.
Boradan ayrılıp Sinanın yanına gidip kulağını çektim.
Ben: ulan eşşek sıpası ne diye herkesi korkutuyorsun.
Sinan: küçük annem nolur kulağımı bırak. Dediğinde sonkez çekip bıraktım. Herkes bize anlamaz gözler ile bakıyordu.
Ben: Bora ablacım hiç bir yere gittiğim yok Sinan beyimiz size şaka yapmış. Dediğimde babamlar göt kafa hariç ölümcül bakışlar atıyordu.
Ben: neyse ikizler biz Sinan kuşumla dışarıya çıkacağız bizimle gelmek istermisiniz?
Bora & Bahar: yok biz almayalım dünya kadar ödevimiz var. Dediklerinde herkes gülmeye başladı.
Ben: iyi o zaman başka zamana. Neyse biz çıkıyoruz. Diyip odadan çıkıyordum ki birisinin beni tutması ile bu eylemin başarısıs oldu.Beni tutan kişiye baktığımda ise Emirdi.
