Gerçek Ailem -düzenleniyor-

25. Bölüm

Berenden:

Şuan ne mi oluyor?

Ben hafızamı kaybetmişim ve sonuç Asafla ve sinanla birlikte onların evine gidiyoruz.

Asaf omzundan vurulmasına rağmen çok bir şey olmamıştı.

Hafızamı nasıl kaybettiğime gelicek olursak bayılma ve kafamı yere sert bir şekilde vurmamdan kaynaklı.

Meleğe gelicek olursak onuda babam yani Meli-  bi saniye ben hafızamı kaybettim siz değil ki.

Neyse babam Meleği bi psikoloğa götürmüş. Anlıtılanlara göre uçakta bayağ bi olay olduğu için böyle bi çözüm bulmuş.

Araba tanıdık gelen bi evin önünde durunca Asafın elinden tutup arabadan indim.

İçeriye girdiğimizde herkesden en uzak yere oturup onlara tip tip bakmaya başladım.

Hiç kimsede konuşmuyo anasını sata- bi saniye eğer bu küfürü edersem kendi annemi satmış mı olurum?

Neyse kafa yormaya gerek yok. Ha bu arada ablayamışım diycem siz biliyorsunuz o yüzden vazgeçtim.

Yalnız şu Polis olan abi varya -adını unuttum bir anda 10 kişi ile tanışınca istemedende olsa oluyor- işte o Polis olan bı bakıyor varya Polis olduğunu bilmesem mafya sanırım.

Hele onun küçüğü oda katil hatta seri katil.

En sonunda sessizliğe dayabamayıp patladım.

Ben: ayh biriniz açıklama yapıcak mı? Bebeklerin karışmış anladım ok. Peki ya şimdi?

Dediğim de Sinan gülmeye başladı neye gülüyor bu?  Göz devirip babama baktım.

Babam: kızım bebek olayını biliyorsun. Ondan sonra herkes Kendi kızını aldı. Sende bizimle yaşıyorsun.

Dediğinde kafa salladım. Ya hafızam be zaman gelir? Çünkü şu abi şahıslarına dalaşmak çok istiyorum.

Ben: neyse herkes adını baştan söyleyebilirmi?

Diye sorduğumda başıma birden ağrı girdi.

"Kızım bu ikinci büyük abin Poyraz"

Kafamın içinde durmadan bu ses yankılanıyordu.

"Benim Bahardan başka kız kardeşim yok"

"Oruspusun işte"

"NAPTIN LAN KARDEŞİME"

Daha fazla dayanamayıp ellerimi kulaklarıma götürdüm.

Ben: sus. sus. SUS SUS...

Başındaki ağrının artması ile kendimi karanlığa teslim ettim.

Asaftan:

Beren durmadan sus diyince endişelenip yanına gittim.

Tam satılacağım sıra Beren bayılmıştı. Hemen kucağıma alıp koltuğa yatırdım.

Demir yanımıza gelip Berenin nabzını ölçtü.

Demir: bayılmış yok birşey.

Dediğinde herkes derin bi nefes verdi. Bahar elinde kolanya ile gelince hemen kolanyayı alıp Berenin kollarına sürdüm.

Tabi bu sırada Polat ve Poyraz abi beni öldürecek gibi bakıyorlardı.

Ben: Sinan Berene en sevdiği abur cuburu alıp gelsene?

Sinan; oğlum nerden biliyim Berenin en sevdiği abur cuburu.

Ben: ulan mal ne boka ben Berenin en yakın arkadaşıyım diyip dolanıyorsun?