The Warmest Place (Paradise Series#4)

Kabanata 10

Eye mask

From: Dakki

May kailangan ka pa bang ipasend? Kasama ko ngayon si Prof Lita. Sabihin ko sa kaniya ipapasend mo.

I scrolled down on my laptop, checking if there's still a subject that I needed. Nagbabasa lang ako dahil hindi ko naman kayang magtake down notes pa.

Ano pa bang kailangan ko?

Napatigil ako sa pagpipindot sa laptop nang tumunog ang phone ko. Sinagot ko 'yon at sinalubong agad ako ng boses ni Dakki.

"Ano te? Eco 2? Microeconomics theory and practices ba?"

Biglang akong napatango-tango at napagtanto na hindi niya ako nakikita.

"Oo, pakisabi kay Prof. Pasend na lang sa email ko."

"Gegege! Baba ko na. Busy much ako now."

Hindi niya na hinintay ang isasagot ko at agad niyang binaba ang tawag.

Sumandal ako sa upuan at pinikit ang mata. It's been a week since I got home from the hospital. My palm are getting in there. Pwede na rin ako pumasok sa lunes. Pero hindi pwedeng magsulat masyado since hindi pa siya totally magaling. Kaya laptop muna ang gagamitin ko.

Napatingin ako sa wall clock at napansing pasado alas dos na. Kaninang tanghali ay kaming dalawa lang ni Manang ang kumakain. Medyo hirap pa sa paghawak ng kubyertos pero kaya naman.

I yawned and stood up. I approached my bed and collapsed my body onto it.

Ate Cristal are already in shop and Mama are in the Tolentino's. Paniguradong nagtatanim ng mga bulaklak. The Tolentino's daughter has a own field, at puro mga bulaklak lang. Sabagay, iisang anak at puro trabaho ang inaatupag ng magulang. Mabibigay talaga ang gusto nito.

Annatalia Tolentino is indeed lucky to have a parents like them. Iisang anak siya kaya lahat ng pamana sa kaniya mapupunta.

Hindi naman sa naiinggit ako, masayang-masaya ako sa pamilyang meron ako noon kahit hindi lahat ng gusto namin nakukuha namin, lagi kasing pinapaalala ni Papa na laging maging praktikal. Kung hindi naman kailangan, huwag bilhin.

Kaya ang iniisip ko lang ay sana hindi siya masyadong maisip na lahat makukuha niya dahil iisang anak siya. Sana maging masunurin siyang anak at responsable. At sa tingin ko naman ay ganon siya.

Huminga ako ng malalim. Kung saan-saan na napupunta ang iniisip ko.

Muli akong bumangon at saktong may kumatok sa pinto.

"Po!"

"May bisita ka sa baba, Hija."

Napataas ang kilay ko. "Bisita?" tanong ko sa sarili.

Wala akong inaasahang bisita ngayon dahil paniguradong nasa eskuwelahan pa ang mga kaibigan ko.

Sinuot ko ang tsinelas. "Sino po?"

"Si Harvey."

Bumukas ang pinto at nginitian ko si Manang. Tumango ako sa kaniya. "Sige po. Baba na po ako."

Tumango naman siya at naglakad na papuntang kaniyang silid. Ako naman ay naglakad na pababa.

Hindi na rin ako nagulat na pumunta siya dito. Dahil isang linggo na akong pahinga dito sa bahay, tatlong beses siyang bumisita.